Memorial Dodengang, Diksmuide, W-vl, Belgium - World War I Memorials and Monuments on Waymarking.com

This memorial was restored by the 11 the regiment from 1995 to 2002.
In 2002 a memorial stone was placed in front of the new memorial museum.
The 31 march of 2002 Minister Andre Flahaut open this memorial site in remberance of the many 1000 Belgium soldiers that died in 1914-18.

Opposing elements of misery and glory marked the Belgian section of the Western front called The Trench of Death between 1914 and 1918, where regiment after regiment of the Belgian army struggled under unbearably harsh conditions to prevent the German advance toward France at the point where it was halted temporarilyby a flood (between Nieuwpoort and Diksmuide). The Germans had fitted a base with petrol tanks near the Ijzer river, and it was heavily armed with machine guns.In 1915, under heavy fire, Belgians started digging a trench along the west bank of the river to try to retake the base. Through the use of saps (the extension of a trench to a point below the enemy fortifications) both sides got closer to each other until they were yards apart. The attacks were incessant, the trenches narrow, the soldiers sitting ducks for mortar attacks. Finally, in 1917 the Belgians built a big concrete shelter with lookout holes called the "Mouse Trap" to stop the Germans from infiltrating the Belgian trenches at the ends of the saps.

Life was rigorous in the trenches. Belgian soldiers manned the trenches for three days straight, then got three days rest in a cantonment in the rear combat zone.

The Trench of Death near Diksmuide remained the heart of the Belgian resistance until the successful Anglo-Belgian offensive called the Battle of Flanders began on 28 September 1918.


De plaats waar je wellicht het beste kunt aanvoelen wat de ‘Grote Oorlog’ voor de gewone soldaten betekende, is de Dodengang in Diksmuide. Het was de meest vooruitgeschoven stelling van de Belgische verdediging, het toneel van een voortdurende moordende strijd. Gedurende bijna vier jaar stonden hier soldaten te ploeteren in de modder, wachtend op een aanval of een bombardement.

Het graven ervan begon toen de Duitsers in de modder van de overstroomde IJzervlakte bleven steken. Dat moest in open terrein gebeuren, zonder de minste dekking en onder geweldig vijandelijk vuur. Om de verliezen aan mensenlevens te beperken werkten ze ondergronds verder, in zogenaamde ‘sappen’. De Duitsers deden van hun kant hetzelfde. Toen de tegenstanders nog maar enkele meter van elkaar waren verwijderd, hielden ze allebei op. Aan beide zijden werd deze plaats het ‘Sappenhoofd’ genoemd.

De omgeving van de Dodengang, ongeveer twee kilometer stroomafwaarts t.o.v. de IJzertoren, was de enige plaats waar de Duitsers erin geslaagd waren de IJzer over te steken. Ze hielden er stand in een bunker op amper 50 meter van de Belgische stellingen. ’s Nachts werden ze bevoorraad met een vlot dat aan een touw over de IJzer werd getrokken.Aan Belgische zijde, op de uiterste rand van het loopgravensysteem, bevonden zich twee schildwachthuisjes. In 1917 bouwden de Belgen er een grote bunker, die de naam ‘Muizenval’ kreeg. Hij deed uitstekend dienst om infiltraties te voorkomen. De Duitsers drongen namelijk verscheidene keren door tot in het Belgische sappenhoofd, waarbij lijf-aan-lijf-gevechten met de bajonet plaats vonden. De Muizenval-bunker bezat aan drie kanten kijkgaten, waardoor ongewenste bezoekers tijdig konden worden opgemerkt.

Verder naar het noorden toe was alles overstroomd. Daar strekte zich het onbereikbare en onbegaanbare ‘nomansland’ uit. Ten zuiden van Diksmuide begon de Engelse sector. De Belgische sector van het front was eigenlijk een relatief rustig gebied. Koning Albert heeft heel de hele oorlog lang geweigerd de Belgische troepen aan één van de moordende (en overigens zinloze) offensieven te laten deelnemen. Maar dat maakte er het leven van de Belgische soldaten niet makkelijker op. Omdat het grootste gedeelte van haar grondgebied bezet was, had de Belgische regering bijna geen middelen. De Belgische ‘piotten’ waren dan ook bijzonder jaloers op de Britten, die veel beter uitgerust en betaald waren.De Dodengang dankte zijn reputatie aan de bijzonder gevaarlijke situatie waarin hij t.o.v. de Duitse linies lag. Vooreerst werd hij met goed opgestelde machinegeweren en kleine mortieren bestookt vanuit de ‘Bloemmolens’, een sterke reeks Duitse bunkers die ondergebracht waren in de voormalige bloemmolens van Diksmuide. Ze bevonden zich op de rechtoever van de rivier, tegenover de huidige IJzertoren. Vooral in de aan de rand gelegen stellingen, de ‘Ruiterschans’, vielen daardoor tal van doden. Ook vanuit de Duitse stellingen, zowel op linker- als rechteroever, werden de Belgen onder vuur genomen met mortiergranaten en bommen, maar ook door speciaal opgestelde scherpschutters.

De verbindingen met de achterste linies werden in stand gehouden door loopbruggen. De eerste liep recht naar de kerk van Kaaskerke. Daar werden ’s nachts zakken met droge aarde — de ‘vaderlanderkes’ — opgehaald om de loopgraven te herstellen. Het was een hele karwei, in het donker op waggelende planken met een zak zand op je rug. De Duitsers wisten precies waar de loopbrug lag en schoten er blindelings naar. Een tweede loopbrug ging in de richting van Lettenburg en werd gebruikt om de wacht af te lossen. Langs daar werden ook de gewonden afgevoerd en voedsel en munitie aangebracht. Langs een speciaal smalspoorlijntje konden zware mortierbommen worden aangevoerd. In de omgeving van die tweede loopbrug ontstonden verscheidene loopgrachten, komend van Stuivekenskerke, die voor een gebrekkige verbinding met de Dodengang zorgden. Af en toe moesten de soldaten toch over open terrein, wat levensgevaarlijk was.

De eenheden die de Dodengang bewaakten, bleven er drie dagen. Dan werden ze afgelost en kregen drie dagen rust in een kantonnement achter het front. De gesneuvelden werden ter plaatse begraven, vaak zonder identificatie, enkel met de vermelding ‘gesneuveld voor het vaderland’.

Date the Monument or Memorial was built or dedicated: 10/10/1914 Private or Public Monument?: Government Name of the Private Organization or Government Entity that built this Monument: Belgium militairy and belgium goverment Geographic Region where the Monument is located: Europe Website for this Monument: [Web Link] Physical Address of Monument: Ijzerdijk 65 diksmuide, w-vl belgium 8600 Rate this waymark: Photo or photos will be uploaded.: yes

Visit Instructions:
New logs to this waymark must contain at least one photo of the monument with your GPS in the shot as proof of your visit. No old vacation photos please. You must have taken a picture while seeking this waymark. Logs that don't meet the photo requirement will be archived.

Recent Visits/Logs:

Date Logged Log User Rating   06/04/2021 pmaupin visited it 09/25/2019 Andre 61 visited it 08/06/2013 naj16 visited it 05/27/2013 Orion&Co visited it 10/25/2011 GEO-BREIN visited it

View all visits/logs