In het bospark en in de hallen van het museum in Overloon staan een aantal beelden opgesteld van Nederlandse en geallieerde hoofdfiguren uit de oorlog, onder wie bijvoorbeeld kolonel Borghouts, koningin Wilhelmina en prins Bernhard.
Wilhelmina Helena Pauline Maria (Den Haag, 31 augustus 1880 – Apeldoorn, 28 november 1962), Prinses der Nederlanden (1880-1890, 1948-1962), Prinses van Oranje-Nassau en Hertogin van Mecklenburg (1901-1962), was van 23 november 1890 tot 4 september 1948 koningin der Nederlanden en regeerde onder de naam Wilhelmina. Zij trouwde met haar achterneef Hendrik van Mecklenburg-Schwerin. Uit dit huwelijk werd een dochter geboren: Juliana.
Wilhelmina was het enige kind uit het huwelijk van koning Willem III der Nederlanden en koningin Emma. Van 1890 tot haar achttiende verjaardag in 1898 was haar moeder regentes. Tijdens de Tweede Wereldoorlog week zij uit naar Engeland. Wegens gezondheidsproblemen van Wilhelmina was kroonprinses Juliana, in 1947 en 1948, voor in totaal 157 dagen regentes. Wilhelmina was bijna 58 jaar lang koningin der Nederlanden, maar feitelijk regeerde zij iets korter dan vijftig jaar. Desondanks is zij met afstand het langstzittende Nederlandse staatshoofd ooit.
...Tweede Wereldoorlog
Koningin Wilhelmina spreekt tot het volk via Radio Oranje.
Zie Koningin Wilhelmina in de Tweede Wereldoorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Op 10 mei 1940 viel Duitsland Nederland binnen. De voltallige koninklijke familie vluchtte enkele dagen later naar Londen. Ook koningin Wilhelmina week op advies van generaal Henri Winkelman uit.[17] Naar eigen zeggen was haar aanvankelijke plan om met een Engelse torpedojager vanuit Den Haag naar Zeeland te varen en daar met haar troepen te strijden tot er hulp van de geallieerden kwam.[18] Dit bleek niet haalbaar, waarna het schip uitweek naar Engeland. Juliana en de kinderen Beatrix en Irene reisden een maand later door naar Canada, teneinde de dynastie veilig te stellen.
In Londen verbleef zij samen met de Nederlandse regering in ballingschap en zond radioboodschappen aan haar volk, via Radio Oranje. Adolf Hitler noemde zij de “aartsvijand van de mensheid”. In haar toespraken heeft zij één keer haar afkeuring betuigd over de Jodenvervolging die op dat moment gaande was in Nederland.[19] Ondanks de hierop gestelde straf werden de uitzendingen in Nederland veel beluisterd. Gedurende de laatste jaren van de bezetting groeiden zij en de kleur oranje uit tot symbool van bevrijding. Zelf werd zij gedurende de oorlog bijna gedood door een Duitse bom, die dicht bij haar huis in South Mimms, net ten noorden van Londen, neerkwam. Een bewaker verloor daarbij het leven.
Terwijl haar dochter en kleinkinderen in Canada zaten, ontpopte haar schoonzoon Bernhard zich tot adjudant, die zich voor de strijdkrachten inzette, al mocht hij zich van zijn schoonmoeder niet in gevaar brengen. In de oorlog sprak zij over een politiek denkbeeld, de 'vernieuwing', wat voortkwam uit haar frustraties met het vooroorlogse politieke bestel. Dit is nooit helemaal uitgewerkt, maar de kernthema's waren als volgt: afschaffing van de zuilen, een nog grotere macht voor de Kroon en een eendrachtiger Nederland. Zij had menigmaal conflicten met haar ministers, die voorstanders waren van het vooroorlogse bestel. Zij meende echter dat het volk achter haar zou staan."
(
visit link)
Eng
"In the forest park and in the halls, a number of statues of Dutch and Allied main figures from the war have been installed, including Colonel Borghouts, Queen Wilhelmina and Prince Bernhard.
Wilhelmina Helena Pauline Maria (The Hague, August 31, 1880 – Apeldoorn, November 28, 1962), Princess of the Netherlands (1880-1890, 1948-1962), Princess of Orange-Nassau and Duchess of Mecklenburg (1901-1962), was aged 23 November 1890 to September 4, 1948 Queen of the Netherlands and ruled under the name Wilhelmina. She married her second cousin Henry of Mecklenburg-Schwerin. A daughter was born from this marriage: Juliana.
Wilhelmina was the only child from the marriage of King William III of the Netherlands and Queen Emma. From 1890 until her eighteenth birthday in 1898, her mother was regent. During the Second World War she emigrated to England. Due to Wilhelmina's health problems, Crown Princess Juliana was regent for a total of 157 days in 1947 and 1948. Wilhelmina was Queen of the Netherlands for almost 58 years, but she actually reigned for a little less than fifty years. Nevertheless, she is by far the longest-serving Dutch head of state ever.
...WWII
Queen Wilhelmina speaks to the people via Radio Oranje.
See Queen Wilhelmina in the Second World War for the main article on this subject.
On May 10, 1940, Germany invaded the Netherlands. The entire royal family fled to London a few days later. Queen Wilhelmina also departed on the advice of General Henri Winkelman.[17] According to her, her initial plan was to sail from The Hague to Zeeland with an English destroyer and fight with her troops there until help arrived from the Allies.[18] This turned out to be impossible, after which the ship diverted to England. Juliana and the children Beatrix and Irene traveled to Canada a month later in order to safeguard the dynasty.
She lived in exile in London with the Dutch government and sent radio messages to her people via Radio Oranje. She called Adolf Hitler the “archenemy of humanity”. In her speeches she once expressed her disapproval of the persecution of Jews that was going on in the Netherlands at that time.[19] Despite the punishment imposed, the broadcasts were widely listened to in the Netherlands. During the last years of the occupation, they and the color orange became a symbol of liberation. She herself was almost killed during the war by a German bomb, which fell close to her home in South Mimms, just north of London. A guard lost his life.
While her daughter and grandchildren were in Canada, her son-in-law Bernhard turned out to be an adjutant, who worked for the armed forces, although his mother-in-law did not allow him to endanger himself. During the war she spoke about a political idea, 'renewal', which arose from her frustrations with the pre-war political system. This was never fully developed, but the core themes were as follows: abolition of the pillars, even greater power for the Crown and a more united Netherlands. She often had conflicts with her ministers, who were supporters of the pre-war system. However, she believed that the people would support her."
(
visit link)