"Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter, Prins der Nederlanden, Prins van Lippe-Biesterfeld, geboren als Bernhard Friedrich Eberhard Leopold Julius Kurt Carl Gottfried Peter Graf von Biesterfeld (Jena, 29 juni 1911 – Utrecht, 1 december 2004), was de prins-gemaal van koningin Juliana der Nederlanden.
Geboorteakte
Bernhard werd geboren in het groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach. Volgens zijn geboorteakte is dat op 28 juni 1911 om 02.45 uur. Bernhards moeder heeft altijd aangegeven dat dit een foutieve vermelding is. Hij vierde zijn hele leven zijn verjaardag op 29 juni, de datum die in zijn naturalisatie- en trouwakte staat. In haar biografie van Bernhard stelt Annejet van der Zijl dat de functionaris van het ziekenhuis die de aangifte deed zich in de datum vergiste.
Kennismaking en verloving
Standaard van prins Bernhard
Bernhard was bij de bijna zevenjarige zoektocht naar een echtgenoot voor Juliana niet benaderd door het koninklijk huis, maar formeel voldeed hij door de promotie tot prins en toetreding tot het Lippische vorstenhuis in 1916 wel aan het profiel van de gezochte kandidaat. Een kandidaat diende namelijk ebenbürtig te zijn en deel uit te maken van een vorstenhuis dat minimaal tot 1918 heeft geregeerd. Bij de zoektocht naar een huwelijkskandidaat voor Juliana maakte Wilhelmina gebruik van de Almanach de Gotha. Bernhard stond in het goede gedeelte van de Gotha.
Bernhards familie had goede contacten met de familie Von der Goltz, die tot de entourage van de Duitse ex-keizer in Doorn behoorde. In 1935 bezocht Bernhard minimaal tweemaal de Duitse ex-keizer en zijn vrouw Hermine Reuss in Nederland.
In november 1935 ging hij samen met mevrouw Von der Goltz op bezoek bij de Nederlandse Gezant in Parijs John Loudon. Aan Loudon vroeg hij hoe hij zich kon laten introduceren bij Wilhelmina en Juliana. Van zijn tante Anna kreeg hij informatie dat Juliana en Wilhelmina van plan waren om de Olympische Winterspelen in Garmisch-Partenkirchen te bezoeken en net over de grens zouden logeren in Oostenrijk. Bernhard reisde spoorslags af naar Garmisch-Partenkirchen en legde op 11 februari 1936 in het Oostenrijkse Igls een bezoek af aan Juliana en Wilhelmina onder het voorwendsel dat zijn vader Juliana's vader prins Hendrik van Mecklenburg-Schwerin gekend had. Via mevrouw Von der Goltz heeft Bernhard een introductiebrief gekregen. De gesprekken verliepen in het Frans.
De prins viel zowel bij Juliana als bij haar moeder en de meegereisde hofhouding in de smaak. Wilhelmina won daarop informatie in bij Duitse familieleden en de Nederlandse ambassade in Berlijn. Hermine Reuss steunde Bernhard en vroeg Wilhelmina's schoonfamilie een positief advies uit te brengen. Hoewel niet alle adviezen positief bleken te zijn besloot Wilhelmina door te gaan met Bernhard.
Juliana ging er op 15 augustus akkoord met een verloving. Die werd geheim gehouden en afgesproken werd dat Bernhard naar Nederland zou komen om drie maanden lang de Nederlandse taal en cultuur te leren kennen. Juliana en Bernhard zouden dan de gelegenheid krijgen elkaar nader te leren kennen. Als het stel dan niet van mening zou zijn veranderd, zou de verloving eind dat jaar wereldkundig worden gemaakt.
Dagblad De Telegraaf publiceerde op 20 augustus in de avondeditie echter een foto van Juliana in gezelschap van Bernhard en de geruchtenmachine kwam op gang. Wilhelmina voelde zich gedwongen de aankondiging van de verloving flink te vervroegen en op 8 september 1936 werd de verloving bekendgemaakt.
Op 24 november 1936 kreeg Bernhard het Nederlands staatsburgerschap. Bij de naturalisatiewet werden zijn Nederlandse voor- en geslachtsnamen vastgesteld. Op 4 december 1936 kwam de benoeming tot luitenant-ter-zee der eerste klasse à la suite bij de Koninklijke Marine en ritmeester à la suite bij de Koninklijke Landmacht. Tevens werd hem de titulaire rang verleend van ritmeester bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger.
Huwelijk en kinderen
Het burgerlijk huwelijk vond op 7 januari 1937 plaats in Den Haag en werd diezelfde dag ingezegend in de Grote of Sint-Jacobskerk aldaar. Bernhard kreeg bij Koninklijk Besluit direct na de huwelijkssluiting de titel Prins der Nederlanden met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Tevens werd hem zitting verleend in de Raad van State, het hoogste adviescollege van Nederland.
Bernhard en Juliana kregen vier kinderen, allen dochters:
Beatrix (31 januari 1938)
Irene (5 augustus 1939)
Margriet (19 januari 1943)
Marijke (18 februari 1947-16 augustus 2019), die later haar tweede voornaam Christina als roepnaam koos.
De prins tijdens de Tweede Wereldoorlog
Op 10 mei 1940 viel Duitsland Nederland binnen.
Op 13 november 1940 werd Bernhard hoofdverbindingsofficier tussen de Nederlandse en Britse strijdkrachten.
In september 1945 werd hij eervol ontslagen als bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten. De prins werd vervolgens in 1946 benoemd tot inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht. Een jaar later werd hij ook inspecteur-generaal van de Koninklijke Marine en vanaf 1953 eveneens van de Koninklijke Luchtmacht. In 1970 werden deze functies samengevoegd tot die van inspecteur-generaal der Krijgsmacht."
(
visit link)
"HET MONUMENT
Vorm en materiaal
Het monument ‘Prins Bernhard’ in Overloon (gemeente Land van Cuijk) is een buste. Het beeld is 65 centimeter hoog, 34 centimeter breed en 34 centimeter diep.
Tekst
De tekst op het monument luidt:
‘Z.K.H. DE PRINS DER NEDERLANDEN
BEVELHEBBER DER NEDERLANDSE STRIJDKRACHTEN’.
DE GESCHIEDENIS
Het monument ‘Prins Bernhard’ in Overloon (gemeente Land van Cuijk) is een eerbetoon aan de prins die tijdens de Tweede Wereldoorlog bevelhebber van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten was.
Onthulling
Het monument is onthuld op 8 mei 1984 door Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard.
Het Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum in Overloon draagt zorg voor het onderhoud van het monument."
(
visit link)
Eng
"Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter, Prince of the Netherlands, Prince of Lippe-Biesterfeld, born as Bernhard Friedrich Eberhard Leopold Julius Kurt Carl Gottfried Peter Graf von Biesterfeld (Jena, 29 June 1911 - Utrecht, 1 December 2004), was the prince consort of Queen Juliana of the Netherlands.
Birth certificate
Bernhard was born in the Grand Duchy of Saxony-Weimar-Eisenach. According to his birth certificate, this was on June 28, 1911 at 2:45 am. Bernhard's mother has always indicated that this is an incorrect statement. All his life he celebrated his birthday on June 29, the date stated in his naturalization and marriage certificate. In her biography of Bernhard, Annejet van der Zijl states that the hospital official who filed the report made a mistake in the date.
Acquaintance and engagement
Bernhard had not been approached by the royal house during the almost seven-year search for a husband for Juliana, but formally he did meet the profile of the candidate sought by being promoted to prince and joining the Lippian royal house in 1916. A candidate had to be wealthy and be part of a royal house that ruled at least until 1918. When looking for a marriage candidate for Juliana, Wilhelmina used the Almanach de Gotha. Bernhard was in the right part of the Gotha.
Bernhard's family had good contacts with the Von der Goltz family, who belonged to the entourage of the German ex-emperor in Doorn. In 1935, Bernhard visited the German ex-emperor and his wife Hermine Reuss in the Netherlands at least twice.
In November 1935 he and Mrs. Von der Goltz visited the Dutch Envoy in Paris John Loudon. He asked Loudon how he could be introduced to Wilhelmina and Juliana. He received information from his aunt Anna that Juliana and Wilhelmina were planning to visit the Winter Olympics in Garmisch-Partenkirchen and would be staying just across the border in Austria. Bernhard immediately traveled to Garmisch-Partenkirchen and visited Juliana and Wilhelmina in Igls, Austria, on February 11, 1936, on the pretext that his father had known Juliana's father Prince Hendrik of Mecklenburg-Schwerin. Bernhard received a letter of introduction through Mrs. Von der Goltz. The conversations took place in French.
The prince was well liked by Juliana, her mother and the accompanying court. Wilhelmina then obtained information from German relatives and the Dutch embassy in Berlin. Hermine Reuss supported Bernhard and asked Wilhelmina's in-laws to give positive advice. Although not all advice turned out to be positive, Wilhelmina decided to continue with Bernhard.
Juliana agreed to an engagement on August 15. This was kept secret and it was agreed that Bernhard would come to the Netherlands to learn the Dutch language and culture for three months. Juliana and Bernhard would then have the opportunity to get to know each other better. If the couple had not changed their minds by then, the engagement would be announced at the end of that year.
However, on August 20, the newspaper De Telegraaf published a photo of Juliana in the company of Bernhard in the evening edition and the rumor mill started. Wilhelmina felt forced to considerably bring forward the announcement of the engagement and the engagement was announced on September 8, 1936.
On November 24, 1936, Bernhard received Dutch citizenship. His Dutch first and last names were determined by the Naturalization Act. On December 4, 1936 he was appointed lieutenant commander à la suite in the Royal Navy and captain à la suite in the Royal Army. He was also granted the titular rank of captain in the Royal Dutch East Indies Army.
Marriage and children
The civil wedding took place on January 7, 1937 in The Hague and was blessed that same day in the Grote or Sint-Jacobskerk there. Immediately after the marriage, Bernhard was given the title Prince of the Netherlands with the predicate Royal Highness by Royal Decree. He was also granted a seat on the Council of State, the highest advisory body in the Netherlands.
Bernhard and Juliana had four children, all daughters:
Beatrix (January 31, 1938)
Irene (August 5, 1939)
Margriet (January 19, 1943)
Marijke (18 February 1947 – 16 August 2019), who later chose her middle name Christina as her nickname.
The prince during the Second World War
On May 10, 1940, Germany invaded the Netherlands.
On November 13, 1940, Bernhard became chief liaison officer between the Dutch and British forces.
In September 1945 he was honorably discharged as commander of the Home Forces. The prince was subsequently appointed Inspector General of the Royal Netherlands Army in 1946. A year later he also became inspector general of the Royal Navy and from 1953 also of the Royal Air Force. In 1970, these positions were merged into that of Inspector General of the Armed Forces."
(
visit link)
"THE MONUMENT
Shape and material
The monument 'Prince Bernhard' in Overloon (municipality of Land van Cuijk) is a bust. The statue is 65 centimeters high, 34 centimeters wide and 34 centimeters deep.
Text
The text on the monument reads:
'H.R.H. THE PRINCE OF THE NETHERLANDS
COMMANDER OF THE DUTCH ARMED FORCES'.
THE HISTORY
The 'Prince Bernhard' monument in Overloon (municipality of Land van Cuijk) is a tribute to the prince who was commander of the Dutch Home Forces during the Second World War.
Disclosure
The monument was unveiled on May 8, 1984 by His Royal Highness Prince Bernhard.
The National War and Resistance Museum in Overloon is responsible for the maintenance of the monument."
(
visit link)