Geschiedenis:
Het was Graaf Wichmann was hij graaf van Gent. Toen hij in het bezit kwam van het graafschap Hameland, dat hij van graaf Everardus erfde, vestigde hij zich in zijn nieuwe gebied en liet het graafschap Gent over aan zijn schoonzoon.
Hij stichtte in 968 een adellijk jufferenstift op de Elterberg.
Hiertoe behoorden een kerk en abdij, gewijd aan St. Vitus, die door het stift werden beheerd.
Voor de kerkelijke diensten waren enige geestelijken aan het stift verbonden. De leefregel was niet die van een strenge kloostergemeenschap, doch wij kunnen haar het beste vergelijken met die van de Begijnen in Nederland. Om toe te kunnen treden tot het stift moest men zowel van vaders- als van moederszijde acht adellijke voorouders tellen.
Om het stift van materiële zorgen te vrijwaren, had graaf Wichmann het bij de oprichting een zeer groot aantal bezittingen gegeven, waardoor
het een waardige staat kon voeren. Deze bezittingen lagen, behalve in de directe omgeving, wijd en zijd verspreid in Nederland. Zo behoorde daar o.a. ook toe Nardincland, tegenwoordig het Gooi geheten, en de eilanden Urk, Emmeloord en Ens. Verder verkreeg het nog allerlei rechten, zoals bijv. het heffen van tol op de IJssel bij Deventer, de zgn. Cathentol.
Het belangrijkste voor de verdere geschiedenis is echter geweest, dat aan het stift de zgn. „Reichsunmittelbarkeit" werd verleend. Dit
hield in, dat de abdis in rang gelijkgesteld werd met de overige Duitse vorsten en slechts rechtstreeks verantwoording aan de keizer verschuldigd was. Zij voerde dan ook de titel van „Vorstin bij de genade Gods" en zwaaide de scepter over een gebied, dat vrijwel overeenkomt met het tegenwoordige drostambt Elten. Het wereldlijk bestuur van het aan haar toevertrouwde gebied werd waargenomen door een Amtman of drost. Deze werd door de abdis benoemd.
Om het zwakke vorstendom tegen aanvallers van buiten te beschermen, nam graaf Wichmann en na hem zijn erfgenamen, de graven van Zutphen, het voogdij schap op zich. De voogd had echter geen enkele directe zeggingsschap en kon slechts ingrijpen op verzoek van de abdis."
(
visit link)
Eng
Old Addelijk foundation house on the Elterberg, today it is a retreat house of the German region of the Jesuits
"It was Count Wichmann, he was Count of Ghent. When he came into possession of the County of Hameland, which he inherited from Count Everardus, he settled in his new territory and left the County of Ghent to his son-in-law.
In 968 he founded Old noble foundation house on the Eltenberg on the Elterberg.
This included a church and abbey, dedicated to St. Vitus, which were administered by the foundation.
A few clergymen were attached to the church for the church services. The rule of life was not that of a strict monastic community, but we can best compare it with that of the Beguines in the Netherlands. To be able to join the foundation, one had to count eight noble ancestors on both the father's and the mother's side.
To protect the foundation from material concerns, Count Wichmann had given it a very large number of possessions at the time of its foundation, so that
it could conduct a dignified state. These possessions were scattered far and wide in the Netherlands, except in the immediate vicinity. It also included Nardincland, now called the Gooi, and the islands of Urk, Emmeloord and Ens. It also obtained all kinds of rights, such as the levying of tolls on the IJssel near Deventer, the so-called Cathentol.
The most important thing for further history, however, was that the so-called "Reichsunmittelbarkeit" was awarded to the monastery.
meant that the abbess was equated in rank with the other German princes and was only directly responsible to the emperor. She therefore carried the title of "Princess by the grace of God" and held sway over an area that almost corresponds to the current drost office of Elten. The worldly administration of the area entrusted to her was observed by an Amtman or drost. appointed by the abbess.
To protect the weak principality against attackers from outside, Count Wichmann and after him his heirs, the counts of Zutphen, took over the guardianship. However, the guardian had no direct say and could only intervene at the request of the abbess."
(
visit link)