Er is nog maar één tolbrug in ons land. Tolheffing kennen we verder bij de Kiltunnel nabij Dordrecht en de Westerscheldetunnel in Zeeland. Wij bekostigen de infrastructuur vooral via de wegenbelasting en accijnzen en heffingen op brandstof. Automobilisten in Zuid-Holland betalen sowieso het meest vanwege een provinciale toeslag.
De geschiedenis van de tolbrug in Nieuwerbrug gaat terug tot 1651, toen een brug over de Oude Rijn voor betere verbindingen moest zorgen. Waarom deze toltraditie in stand wordt gehouden, mag Joost weten,
(
visit link)
wil je de geschiedenis weten? (
visit link)
Op het kruispunt van de vier schoutambachten Waarder, Barwoutswaarder, Rietveld en Bodegraven heeft al in de 15e eeuw een stenen boogbrug gelegen. Toen de brug in verval raakte, moesten de bewoners van het dorpje ‘Nieuwerbrugge’ kiezen: Afbreken, of vervangen.
In 1651 werd daarom een houten wipbrug gebouwd. Om deze te kunnen onderhouden kreeg men van het gewest Holland en West-Friesland toestemming om tol te heffen. Voor het beheer werd het nu nog bestaande college van Bruggemeesters ingesteld.
Dat deze brug 21 jaar later aan het front zou liggen, had men nooit kunnen denken.
De dam die in 1672 bij Nieuwerbrug in de Rijn werd gelegd maakte abrupt een einde aan de tolinkomsten. De brugwachter was werkloos, want de brug bleef dicht voor de verplaatsing van onze troepen.
Waarschijnlijk is de eerste houten tolbrug door ons eigen Staatse leger in brand gestoken. Toen Franse troepen over het ijs de waterlinie waren overgestoken, werden de Nieuwerbrugse schansen aan de open achterkant bedreigd. Onze kolonel Pain et Vin liet de manschappen terugtrekken naar Gouda. Alles wat de Fransen van pas zou kunnen komen, moest worden verwoest. Waaronder waarschijnlijk ook de tolbrug.
Momenteel is het de laatste particuliere tolbrug van West Europa. Hij is nog steeds in eigendom van de inwoners van Nieuwerbrug, net als de brugwachterswoning en de Onafhankelijkheidstoren.
(
visit link)
---------------
There is only one toll bridge left in our country. We also have tolls at the Kiltunnel near Dordrecht and the Westerscheldetunnel in Zeeland. We finance the infrastructure mainly through road tax and excise duties and charges on fuel. Motorists in South Holland pay the most anyway because of a provincial surcharge.
The history of the toll bridge in Nieuwerbrug goes back to 1651, when a bridge across the Oude Rijn river was supposed to provide better connections. Why this toll tradition is kept alive, God knows,
(
visit link)
Want to know the history? (
visit link)
At the intersection of the four sheriff's districts of Waarder, Barwoutswaarder, Rietveld and Bodegraven, there has been a stone arch bridge as early as the 15th century. When the bridge fell into disrepair, the inhabitants of the village of 'Nieuwerbrugge' had to choose: Demolish, or replace.
So in 1651, a wooden seesaw bridge was built. To maintain it, the province of Holland and West Friesland granted permission to levy tolls. To manage it, the College of Bridge Masters, which still exists today, was set up.
That this bridge would be at the front 21 years later could never have been imagined.
The dam built into the Rhine at Nieuwerbrug in 1672 abruptly ended toll revenues. The bridge keeper was unemployed as the bridge remained closed for the movement of our troops.
Probably the first wooden toll bridge was set on fire by our own State army. When French troops had crossed the water line over the ice, the Nieuwerbrug entrenchments at the open rear were threatened. Our colonel Pain et Vin ordered the men to retreat to Gouda. Anything that might be of use to the French had to be destroyed. Which probably included the toll bridge.
Currently, it is the last private toll bridge in Western Europe. It is still owned by the inhabitants of Nieuwerbrug, as are the bridge keeper's house and the Independence Tower.
(
visit link)
Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)