Begraaf- en gedenkpark Heilig Land Stichting is de naam van een begraafplaats in het Gelderse dorp Heilig Landstichting. De gehele begraafplaats met haar landschappelijke aanleg en bijzondere beplantingen is in 2004 aangewezen als Rijksmonument. Afzonderlijk zijn verschillende objecten zoals de Hemelvaartskoepel, de Hof van Olijven en een groot aantal grafmonumenten, alle van de hand van Piet Gerrits, afzonderlijk als Rijksmonument benoemd. De begraafplaats is historisch gezien onlosmakelijk verbonden aan de parochiële Cenakelkerk en het Bijbels openluchtmuseum.
Geschiedenis
In 1911 werd door de Waalwijkse priester Arnold Suys een pelgrimsoord opgericht voor mensen die niet in staat waren naar het Heilige Land te gaan, waar momenten van het leven van Jezus nagebouwd en uitgebeeld werden. Om het park te bekostigen werd een gedeelte van de beschikbare grond verkocht, waarop het dorpje Heilig Landstichting werd gesticht. Verder werd vanaf 1913 voor de aanleg van deze begraafplaats een aparte stichting in het leven geroepen, de Eerste Hulp Stichting der Heilig Land Stichting. De begraafplaats was een onderdeel van het devotiepark en de opbrengsten waren bedoeld om het religieuze park, pelgrimsreizen en de te bouwen basiliek te ondersteunen.
Kort na de ingebruikname van de begraafplaats was het een van de belangrijkste onderdelen van Heilig Land Stichting. Een groot deel van de zogenaamde lijdensweg van Jezus bevond zich op de begraafplaats. Vanaf 1917 startte men met de bouw van Golgotha, de plaats waar Jezus aan het kruis gestorven zou zijn in Jeruzalem. Doordat het verhaal zou zijn dat onder Golgotha via een spelonk het graf van Adam te bereiken is, waar later ook verschillende kruisridders zich lieten begraven, bouwde men een crypte met ovengraven in de rots. Hier vond later o.a. oprichter Suys zijn laatste rustplaats. De graven waren zeer prijzig en om die reden kon ook een tuingraf rondom de rots gekocht worden. Over de kosten moest altijd onderhandeld worden met het bestuur van de Stichting.
De kunstmatige rots was niet bedoeld als kopie van het origineel, maar slechts als een impressie in het landschap. De rots was een trekpleister op Goede Vrijdag, waarbij grote mensenmassa’s Heilige Missen bijwoonden. Ook tijdens andere dagen trokken duizenden in processie over de begraafplaats.
Volgens christelijke overleveringen is het graf van Jezus op een steenworp afstand van Golgotha. Ook op de begraafplaats is het nagebouwde graf vlak bij de rots terug te vinden. De steen is reeds half weggerold waarmee de wederopstanding van Jezus na drie dagen wordt gesymboliseerd. Achter dit lege graf werd later Piet Gerrits, nauw betrokken bij het ontwerp en de realisatie van het park, begraven. Men trachtte met het nabouwen en het reconstrueren van de verschillende gebouwen en plaatsen met de juiste afmetingen en afstanden een historisch getrouw beeld te geven van het Jeruzalem van rond het jaar 0.
Vanaf 1989 zijn de begraafplaats en het Museumpark Orientalis (toentertijd Bijbels Openluchtmuseum) gescheiden door een hekwerk om zodoende de rust te doen terugkeren op de begraafplaats.
Ingang
Van de ingang van de begraafplaats heeft men gepoogd een Hof van Eden te maken. Vooraan is een reliëf geplaatst met de uitverkiezing van Petrus, waarmee gerefereerd wordt aan Petrus als poortwachter van de Hemel. Meteen daarop volgt een bronzen fontein in de vorm van een boom, die de Levensboom voorstelt. Johannes de Doper staat aan de rand van de vijver waarin de fontein is geplaatst.
Het gebouwtje bij de entree omvat een woonhuis en de Piet-Gerritszaal die dienstdoet als vergaderzaal en ontvangstruimte voor allerlei gelegenheden. Het gebouw is de voormalige entree van het devotiepark.
Bij de tweesprong die volgt, hangt een 1800-kilo zware klok, de Margaretha-Maria Alacoque, vernoemd naar de vormgeefster van de devotie aan het Heilig Hart. De oorspronkelijke klok was bedoeld voor de nabijgelegen, nog te bouwen Heilig Hartbasiliek. Reeds in 1936 verplaatste deze naar een tijdelijke toren bij de aanbouw van de basiliek. De basiliek werd door geldgebrek niet verder gebouwd dan het atrium en het voorportaal. Nadat in 1942 de inname van bronzen klokken begon op bevel van de Duitsers probeerde men de klok te behouden. Het mocht niet baten. Na de oorlog moest de klok, evenals de vier andere klokken van de nabijgelegen Cenakelkerk opnieuw gemaakt worden. Van 1949 tot 1970 werd de Margaretha-Maria Alacoque gebruikt ter aankondiging van rondleidingen door het park. De klok bleek nadien te zwaar van toon en zweeg vanaf 1976, totdat hij vanaf 2004 hier zijn plaats kreeg om te luiden ter begeleiding van een overledene bij de laatste gang.
Graven
Behalve graven van parochianen zijn op de begraafplaats ook graven van anderen die dicht bij de christelijke monumenten hun laatste rustplaats wilden hebben. Ook diverse kloosterordes kennen aparte plaatsen op de begraafplaats, zoals de paters Montfortanen en de zusters van het Heilig Graf. Tevens is er een plaats voor overledenen van het nabijgelegen sanatorium Dekkerswald, waar tevens o.a. ongedoopten en zigeuners begraven zouden worden. Behalve de ovengraven onder Golgotha zijn er vele ommuurde graftuintjes naar voorbeeld van graven in het Heilig Land. Tegenwoordig is het ook mogelijk om as bij te zetten, te worden begraven in een grafheuvel of in een terrasgraf te worden bijgezet.
De begraafplaats omvat verschillende graven van leden van de families Brenninkmeijer, Peek, Dobbelmann, Kreymborg, Vroom en Dreesmann. Naaste verschillende wetenschappers zijn ook de graven van leden van adellijke families terug te vinden op de begraafplaats, zoals Van Voorst tot Voorst, de Wijkerslooth de Weerdenstijn en Van Nispen tot Sevenaar. De Nijmeegse architect Charles Estourgie ligt er eveneens begraven.
Daarnaast zijn er 18 oorlogsgraven van slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog in Nijmegen en omgeving te vinden. Marius van Beek maakte vanuit zijn Amsterdamse onderduikadres voor zijn in bed getroffen zusje een reliëf, geïnspireerd op een gedicht van Guido Gezelle. Tot 1997 hield men jaarlijks een dodenherdenking voor de gevallenen bij de herdenkingskapel van dr. Daniël van Vugt. Hier zijn ook vier politieagenten begraven die door de Duitse bezetter gefusilleerd werden.
(
visit link)
Eng
Heilig Land Foundation Cemetery and Memorial Park is the name of a cemetery in the Gelderland village of Heilig Landstichting. In 2004, the entire cemetery with its landscaping and special planting was designated as a national monument. Separately, various objects such as the Ascension Dome, the Court of Olives and a large number of funerary monuments, all by Piet Gerrits, have been designated as national monuments. Historically, the cemetery is inextricably linked to the parochial Cenakel Church and the Biblical Open Air Museum.
History
In 1911, the Waalwijk priest Arnold Suys founded a place of pilgrimage for people who were unable to go to the Holy Land, where moments from the life of Jesus were recreated and depicted. To fund the park, part of the available land was sold, on which the village of Heilig Landstichting was founded. Furthermore, from 1913 a separate foundation was created for the construction of this cemetery, the First Aid Foundation of the Holy Land Foundation. The cemetery was part of the devotion park and the proceeds were intended to support the religious park, pilgrimages and the basilica to be built.
Shortly after the cemetery was inaugurated, it was one of the most important parts of the Heilig Land Foundation. Much of Jesus' so-called agony was in the cemetery. From 1917, the construction of Golgotha, the place where Jesus would have died on the cross in Jerusalem, started. Because the story would be that the tomb of Adam can be reached through a cave under Golgotha, where later several crusader knights were buried, a crypt with oven tombs was built in the rock. Founder Suys, among others, later found his final resting place here. The graves were very expensive and for that reason a garden grave around the rock could also be bought. The costs always had to be negotiated with the Board of the Foundation.
The artificial rock was not intended to be a copy of the original, but merely an impression in the landscape. The rock was a draw on Good Friday, with large crowds attending Holy Masses. Thousands of people passed through the cemetery in procession on other days as well.
According to Christian traditions, the tomb of Jesus is a stone's throw from Golgotha. The reconstructed grave can also be found near the rock in the cemetery. The stone is already half rolled away, symbolizing the resurrection of Jesus after three days. Piet Gerrits, closely involved in the design and realization of the park, was later buried behind this empty grave. By copying and reconstructing the various buildings and places with the correct dimensions and distances, they tried to give a historically accurate picture of Jerusalem from around AD 0.
Since 1989, the cemetery and the Museum Park Orientalis (then Biblical Open Air Museum) have been separated by a fence in order to restore peace to the cemetery.
Entrance
An attempt has been made to turn the entrance to the cemetery into a Garden of Eden. At the front is a relief with the election of Peter, which refers to Peter as gatekeeper of Heaven. Immediately following is a bronze fountain in the shape of a tree, representing the Tree of Life. John the Baptist stands at the edge of the pond in which the fountain is placed.
The small building at the entrance includes a house and the Piet-Gerritszaal, which serves as a meeting room and reception area for all kinds of occasions. The building is the former entrance to the devotion park.
At the fork that follows, hangs a 1800-kilogram bell, the Margaretha-Maria Alacoque, named after the designer of the devotion to the Sacred Heart. The original bell was intended for the nearby Basilica of the Sacred Heart, yet to be built. In 1936 it was moved to a temporary tower during the construction of the basilica. Due to a lack of money, the basilica was not built beyond the atrium and the vestibule. After the collection of bronze bells started in 1942 by order of the Germans, they tried to keep the bell. It did not help. After the war, the bell, as well as the four other bells of the nearby Cenakel Church, had to be rebuilt. From 1949 to 1970, the Margaretha-Maria Alacoque was used to announce tours of the park. The bell turned out to be too heavy in tone and was silent from 1976, until it was given its place here from 2004 to ring to accompany a deceased at the last corridor.
To dig
In addition to the graves of parishioners, the cemetery also contains the graves of others who wanted their final resting place close to the Christian monuments. Various monastic orders also have separate places in the cemetery, such as the Montfortan Fathers and the Sisters of the Holy Sepulchre. Also is