[NL]
- Over het standbeeld:
Beschrijving:
Beeld van Franse kalksteen, tonende de missionaris die een boek boven zijn hoofd houdt.
Opschriften:
Voorkant:
hic bonifatio lvmen vitae extortvm - DCCLIV - hic frisiae evangelii lvmen exortvm
("Hier werd Bonifatius het levenslicht ontnomen - 754 - Hier ging voor Friesland het licht van het evangelie op")
Aan de drie andere zijden respectievelijk:
crediton in anglia natvs ("In Crediton in Engeland geboren")
bonifativs doccingae in frisia denatvs ("Bonitafius, in Dokkum in Friesland overleden")
fvldae in germania hvmatvs ("In Fulda in Duitsland begraven")
Materiaal: Frans kalksteen.
Kunstenaar:
Gerrit Bolhuis (Amsterdam 1907-Amsterdam 1975), beeldhouwer (RKD-database).
Bron: (
visit link)
- Over de historische en religieuze figuur Sint Bonifatius:
Bonifatius, ook wel Bonifacius, geboortenaam: Wynfreth (Winfried) (nabij Exeter in Zuidwest-Engeland, 672 of 675) was een van de belangrijkste Angelsaksische missionarissen en kerkhervormers in het Frankische rijk, bisschop, martelaar en heilig verklaarde. Hij werd gedood door stokslagen bij Dokkum toen hij op zendelingstocht was, zeer waarschijnlijk op of rondom 5 juni 754, maar misschien ook later in 755.
Bonifatius wordt ook de Apostel van de Duitsers genoemd. Meer nog dan missionaris was hij de inrichter van de kerkelijke structuren in het gebied van het huidige Duitsland en, wat evenzeer cruciaal is geweest, de binding daarvan aan de Heilige Stoel. Bonifatius werd zo de architect van het christelijke West-Europa, omdat hij een groot aandeel had in de grondvesting van de kerk van Rome en in de groei naar culturele eenheid van West-Europa.
Bonifatius wordt vaak afgebeeld met zwaard en bijbel, omdat hij zich zou hebben beschermd met een evangeliën-codex, maar dit gegeven komt niet voor in de vroegste levensbeschrijving (vita). De codex in Mainz met sporen van zwaardslagen is geen bijbel, maar een boek met tractaten tegen de Arianen, die ketters waren in Bonifatius' ogen en moesten worden uitgeroeid.
Eerste missie naar Friesland
In 716 verliet Winfried Engeland om een eerste missie-expeditie naar Friesland te ondernemen. Hij wilde de bewoners bekeren tot het christendom door in hun eigen taal tot hen te prediken. Zijn eigen Oudengels of Angelsaksisch was immers verwant aan het Oudfries. Deze eerste zendingsreis werd een mislukking door de politieke omstandigheden: onder leiding van koning Radboud konden de Friezen in deze korte periode profiteren van de Frankische Burgeroorlog, die uitbrak na de dood van Pepijn van Herstal. Zij brachten de Franken, die onder leiding stonden van de latere hofmeier Karel Martel, in samenwerking met de Neustriërs een nederlaag toe in de Slag bij Keulen. Juist de Frankische steun was cruciaal bij de kerstening. Winfried werd door deze gebeurtenissen gedwongen huiswaarts te keren.
Laatste missie naar Friesland
Bonifatius had nooit de hoop opgegeven om ook de Friezen te bekeren tot het christendom. Volgens Bonifatius' biograaf Willibald verlangde hij de martelaarsdood en zou hij al een linnen doek in zijn boekenkist hebben gelegd om er na zijn overlijden in te worden gehuld.[ Maar Bonifatius' belangrijkste motief om de lange reis naar Friesland te maken was het voorkomen dat een toekomstig bisdom Utrecht onder direct gezag van de Franken zou komen, in plaats van onder het gezag van Rome. Bisdom Utrecht moest niet onder een toekomstig aartsbisdom Keulen komen. Keulen, waar Bonifatius geen bisschop was geworden. Als hoogbejaarde kerkelijk leider trok hij in 754 met een gevolg, militairen en bewakers, opnieuw naar Friesland. De reis naar Dokkum had iets weg van een parade, een machtsvertoon. Bonifatius voerde kostbare relieken en geschriften met zich mee. Tot zijn gevolg behoorden veel kerkdienaren, waaronder twee wijbisschoppen met ieder weer een eigen gevolg. Er was een gewapende escorte en personeel. Er werden tenten meegevoerd om comfortabel te kunnen overnachten. Paarden moesten worden verzorgd en voor voedsel en drank was men niet van de plaatselijke bevolking afhankelijk. De bekeringsexpeditie leek voor de Friezen op een oprukkend leger, dat op 'kruistocht' was. Bonifatius doopte daar grote aantallen Friezen. Ook belegde hij een grote bijeenkomst om nieuw bekeerden tot het christendom gemeenschappelijk het sacrament van het heilig vormsel toe te dienen, die te Dokkum zou plaatsvinden. Hij sloeg daar zijn kamp op. Maar in plaats van daar zijn bekeerlingen te treffen, werd hij er de volgende ochtend overvallen door een groep gewapende Friezen die onder Bonifatius' missiecompagnie een slachtpartij aanrichtten. Op 5 juni 754 werd hij gedood, samen met zijn 52 metgezellen, onder wie zijn hulpbisschoppen Eoban en Adolar. De oude geschiedschrijving spreekt over moord, maar een aantal hedendaagse historici plaatst daar kanttekeningen bij of verwerpt kwalificatie als moord geheel. Moord geldt in de Germaanse rechtsopvatting als een zeer oneervolle daad. Bonifatius met zijn gevolg is niet onverhoeds overvallen, maar kwam bij een openlijk gewapend treffen om het leven. Geen moord dus maar doodslag. De aanval vond niet plaats in het donker van de nacht maar bij het aanbreken van de dag waarop gewoonlijk veldslagen werden uitgevochten.
In Utrecht, Mainz en Fulda begreep men dat Bonifatius vereerd zou worden en dat zijn laatste rustplaats een bedevaartsoord zou worden. De onenigheid tussen de steden wie met de eer zou strijken, eindigde in het voordeel van Fulda. Bonifatius had immers zelf te kennen gegeven in het door hemzelf gestichte klooster te willen worden begraven. Utrecht nam genoegen met relieken, die er waren achtergehouden, Mainz, de zetel van Bonifatius' bisdom kreeg de met bloed bevlekte kleren en zijn ingewanden.
Er moest snel een heiligenleven worden geschreven, maar die opdracht kreeg niet Gregorius, die door Bonifatius als zijn opvolger was beschouwd en tot zijn gevolg behoorde, maar Willibald, zoon van de koning van Wessex en Bonifatius' neef.
Rol in de Nederlandse geschiedenis
Bonifatius wordt als grote heilige vereerd onder de rooms-katholieken en oosters-orthodoxen. Hij is los daarvan ook een bekende figuur in de Nederlandse geschiedenis, hoewel zijn rol daarin op zichzelf klein is geweest. Hij zou die bekendheid in het huidige Nederland waarschijnlijk niet gekregen en gehouden hebben als hij niet door de voor-christelijke Friezen gedood was op Nederlandse bodem wegens zijn heiligschennis aan hun eikheiligdommen.
Zijn betekenis voor de christelijke kerk in Europa is enorm. Als missionaris wordt zijn betekenis desondanks geringer ingeschat dan die van zijn voorganger Willibrord en zijn opvolgers Willehad en Liudger.
Bron (samengevat, passages): (
visit link)
[EN]
- Regarding the statue:
Description:
Sculpture of French limestone, showing the missionary holding a book over his head.
Inscriptions:
Front:
hic bonifatio lvmen vitae extortvm - DCCLIV - hic frisiae evangelii lvmen exortvm
("Here Boniface was taken from life - 754 - Here the light of the gospel arose for Friesland")
On the three other sides respectively:
crediton in anglia natvs ("Born in Crediton in England")
bonifativs doccingae in frisia denatvs ("Bonitafius, died in Dokkum in Friesland")
fvldae in germania hvmatvs ("Buried in Fulda, Germany")
Material: French limestone.
Artist:
Gerrit Bolhuis (Amsterdam 1907-Amsterdam 1975), sculptor (RKD database).
Source: (
visit link)
- Regarding the historical and religious figure of Saint Boniface:
Boniface, also called Boniface, birth name: Wynfreth (Winfried) (near Exeter in South West England, 672 or 675) was one of the most important Anglo-Saxon missionaries and Reformers in the Frankish empire, bishop, martyr and canonized. He was killed by caning at Dokkum while on a missionary trip, most likely on or around June 5, 754, but perhaps later in 755.
Boniface is also called the Apostle of the Germans. More than a missionary, he was the organizer of the ecclesiastical structures in the area of present-day Germany and, just as crucial, their binding to the Holy See. Boniface thus became the architect of Christian Western Europe, because he played a large part in the foundation of the Church of Rome and in the growth towards cultural unity of Western Europe.
Boniface is often depicted with a sword and a Bible, because he is said to have protected himself with a Gospels codex, but this fact does not appear in the earliest biography (vita). The codex in Mainz with traces of sword strikes is not a Bible, but a book of tracts against the Arians, who were heretics in Boniface's eyes and had to be exterminated.
First mission to Friesland
In 716 Winfried left England to undertake a first mission expedition to Friesland. He wanted to convert the residents to Christianity by preaching to them in their own language. After all, his own Old English or Anglo-Saxon was related to Old Frisian. This first missionary trip was a failure due to the political circumstances: under the leadership of King Radboud, the Frisians were able to take advantage of the Frankish Civil War during this short period, which broke out after the death of Pepijn van Herstal. In collaboration with the Neustrians, they defeated the Franks, who were led by the future mayor Charles Martel, at the Battle of Cologne. It was precisely the Frankish support that was crucial to Christianization. Winfried was forced to return home by these events.
Last mission to Friesland
Boniface had never given up hope of converting the Frisians to Christianity as well. According to Boniface's biographer Willibald, he desired a martyr's death and would have already put a linen cloth in his bookcase to be wrapped in it after his death. [But Boniface's main motive for making the long journey to Friesland was to prevent a future diocese of Utrecht would come under the direct authority of the Franks, instead of under the authority of Rome. Diocese of Utrecht should not come under a future archdiocese of Cologne. Cologne, where Boniface had not become a bishop. As an elderly ecclesiastical leader, he returned to Friesland in 754 with a retinue, soldiers and guards. The trip to Dokkum was like a parade, a display of power. Boniface carried precious relics and writings with him. His retinue included many church servants, including two bishops, each with its own retinue. There was an armed escort and personnel. Tents were brought along for a comfortable overnight stay. Horses had to be cared for and they did not depend on the local population for food and drink. The conversion expedition seemed to the Frisians like an advancing army on a 'crusade'. Boniface baptized large numbers of Frisians there. He also organized a large meeting to jointly administer the sacrament of Confirmation to new converts to Christianity, which would take place in Dokkum. He camped there. But instead of meeting his converts there, he was attacked the next morning by a group of armed Frisians who carried out a massacre under Boniface's mission company. On June 5, 754, he was killed along with his 52 companions, including his auxiliary bishops Eoban and Adolar. The old historiography speaks of murder, but a number of contemporary historians have reservations about this or reject the classification as murder altogether. Murder is considered a very dishonorable act in the Germanic view of law. Boniface and his entourage were not taken by surprise, but were killed in an open armed encounter. So not murder but manslaughter. The attack took place not in the dark of the night but at the break of day when battles were usually fought.
In Utrecht, Mainz and Fulda it was understood that Boniface would be revered and that his final resting place would become a place of pilgrimage. The disagreement between the cities over who would take credit ended in favor of Fulda. After all, Boniface himself had indicated that he wanted to be buried in the monastery he had founded himself. Utrecht was satisfied with relics that had been kept there, Mainz, the seat of Boniface's diocese, received the bloodstained clothes and intestines.
A saint's life had to be written quickly, but it was not Gregory, who had been regarded by Boniface as his successor and belonged to his retinue, but Willibald, son of the king of Wessex and Boniface's nephew.
Role in Dutch history
Boniface is revered as a great saint among the Roman Catholics and Eastern Orthodox. Apart from that, he is also a well-known figure in Dutch history, although his role in it has been small in itself. He probably would not have gained and kept this reputation in the present-day Netherlands if he had not been killed by the pre-Christian Frisians on Dutch soil for his sacrilege at their oak shrines.
His significance to the Christian Church in Europe is enormous. As a missionary, his significance is nevertheless less perceived than that of his predecessor Willibrord and his successors Willehad and Liudger.
Source (summarized, edited, passages): (
visit link) Heilige)