L’ancienne halle al’Chair, située sur la rive gauche de la Sambre, est construite entre 1588 et 1590 sur ordre de Philippe II. Les travaux sont dirigés par les maîtres d’ouvrages du comté, Conrad II de Nuremberg et Bastien Sion. Il s’agit d’un acte de propagande du régime espagnol après de longues années de troubles. Namur occupe le rôle de capitale dans cette politique de reconquête des Pays-Bas. Cette fonction symbolique transparait également au-dessus de l’entrée dans les « armoiries en grande forme de Sa Majesté mises à ladicte halle », réalisées en 1859 par Jehan David, tailleur de pierre.
Après avoir abrité une école dominicale, des magasins, un arsenal, un hôpital, un temple pour les troupes protestantes de la garnison hollandaise et un théâtre pour les troupes françaises suite au siège de 1746, l’ancienne halle deviendra le musée archéologique.
L’édifice est un long vaisseau en brique et pierre bleue au plan rectangulaire. Son architecture traditionnelle mosane est marquée par la Renaissance de la fin du XVIe siècle. Il est aujourd’hui l’unique témoin civil public et ce depuis la destruction de l’hôtel de Ville en 1826. Le bâtiment comporte de plus un exceptionnel escalier intérieur à volées droites superposées en pierre et bois, qui est probablement le plus ancien du genre
De oude 'halle al’Chair' of vleeshal, gelegen op de linkeroever van de Samber, werd gebouwd tussen 1588 en 1590 in opdracht van Filips II. De werken werden geleid door de bouwmeesters van het graafschap, Conrad II van Nuremberg en Bastien Sion. Het was een propaganda-actie van het Spaanse regime na lange jaren van onrust. Namen fungeerde als hoofdstad in de politiek voor de herovering van de Nederlanden. Deze symbolische functie wordt ook weerspiegeld boven de ingang in de 'wapens van zijne Majesteit', in 1859 gerealiseerd door de steenhouwer Jehan David.
Na onderdak te hebben verleend aan een zondagsschool, magazijnen, een arsenaal, een hospitaal, een tempel voor protestantse troepen van het Nederlandse garnizoen en een theater voor de Franse troepen na het beleg van 1746, werd de oude hal een archeologisch museum.
Het langwerpige gebouw in baksteen en blauwe steen heeft een rechthoekig grondplan. De traditionele Maasarchitectuur is beïnvloed door de renaissance van het einde van de 16e eeuw. Vandaag is het een unieke getuige van een burgerlijk openbaar gebouw, na de vernieling van het stadhuis in 1826. Het gebouw heeft bovendien een uitzonderlijke (binnen)trap met rechte trapdelen boven elkaar in steen en hout, die waarschijnlijk de oudste is in zijn soort.
The old al’Chair hall, situated on the left bank of the Sambre, was built between 1588 and 1590 on the orders of Philippe II. The works were directed by the building developers of the earldom, Conrad II of Nuremberg and Bastien Sion. It was an act of propaganda for the Spanish regime after long years of unrest. Namur occupied the role of capital as part of this policy to reconquer the Low Countries. This symbolic function is also reflected above the entrance, where the words "armoiries en grande forme de Sa Majesté mises à ladicte halle" were engraved in 1859 by Jehan David, stonemason.
After housing a Sunday school, warehouses, an arsenal, hospital, temple for the Protestant troops from the Dutch garrison, and a theatre for French troops following the siege of 1746, the old hall became the archaeological museum.
The building is a long rectangular nave in brick and bluestone. Its traditional Mosan architecture bears features from the Renaissance of the end of the 16th century. Today, it is the only public civil building left after the destruction of the Town Hall in 1826. The building also has an exceptional internal staircase with straight flights one on top of the other in stone and timber, which is probably the oldest of its kind.