WW II - Het droevigste huis van Sliedrecht - World War II Sites on Waymarking.com

NL: Leentje Johanna Nederlof verhuist in 1924 met haar ouders van Wijngaarden naar Sliedrecht. Na hun overlijden, woont Leentje van 1929 (alleen en ongehuwd) in wat toen nog Stationsweg 32 was. Bij de hernummering van de Stationsweg in 1952 kreeg de woning nr. 42.

Voor de oorlog begon hield mejuffrouw (zo werd je in die tijd genoemd als je niet was getrouwd) Nederlof kostgangers. Het huis was er ruim genoeg voor en het bracht natuurlijk ook wat geld in het laatje. Haar kostgangers waren in de regel mensen van Joodse komaf. Toen de Joden ook in ons land (met ingang van zondag 3 mei 1942) verplicht werden de zogeheten Jodenster te dragen, de Duitsers ruim twee jaar na het begin van de oorlog Westerbork overnamen als doorgangskamp en de bewegingsvrijheid van Joodse inwoners verder werd beperkt, werd het een stuk moeilijker de Joodse kostgangers te huisvesten. Eigenlijk had zij hen toen de deur moeten wijzen. Maar dat deed ze niet: formeel waren er geen kostgangers meer, maar de mensen konden wel blijven en zijn op die manier eigenlijk ondergedoken. Bij de buurtbewoners was algemeen bekend dat er ook toen “kostgangers” in huis waren. Naar alle waarschijnlijkheid heeft een van die buurtbewoners de zaak ook aangebracht.

13 Joodse “kostgangers” (waaronder de familie Van Gelderen) zijn opgepakt. In het dagrapport van de Sliedrechtse politie van woensdag 3 maart (op donderdag 4 maart) 1943 lezen we dat om 11.30 “op last van de Duitse politie, Devisenschutzkommando Niederlande, Aussenstelle R’dam, Parklaan 40 politieassistentie is verleend bij de arrestatie van een achttal Joden, die zich in strijd met de desbestreffende voorschriften ophielden bij Mejuffrouw Nederlof, Stationsweg 32 alhier. Een tweetal Joden namen bij de komst van de Duitsche beambten de vlucht. Een der Duitschers loste een schot doch miste, waarom de Joden richting van den Dijk wegliepen. De overige Joden werden door voornoemde beambten naar het Bureau van Politie overgebracht”. De acht opgepakte Joden waren: Joseph de Raaij; Vrouwtje de Raaij-de Jong (echtgenote van Joseph); David de Goede; Julia de Goede-Salomons (moeder van David); Rozette van Aalst; Martha Kattenburg-Goldstein (schoonzus van Antoinetta en Hester); Antoinetta Rosenau-Fles (zus van Hester) en Hester Kattenburg-Fles (zus van Antoinetta). Via het Rode Kruis is achterhaald dat ze allemaal op 29 maart zijn aangekomen in Westerbork en van daaruit op transport zijn gesteld naar Duitsland. Joseph en Vrouwtje zijn op 17 september 1943 vermoord in Auschwitz. De anderen gebeurde dat in Sobibor op 9 april 1943.

Ook Leentje werd dus gearresteerd en via kamp Vught in 1944 naar Buchenwald getransporteerd. Daar kreeg ze – kort voor de bevrijding – de keuze: of ze ging werken in een munitiefabriek of ze werd op transport gesteld naar het vrouwenkamp Ravensbrück. Ze koos voor het laatste omdat ze er niet voor voelde mee te werken aan de fabricage van munitie. Op 28 februari 1945 (twee maanden voor de bevrijding van het kamp door de Russen) is mejuffrouw Nederlof overleden.

English: Before the war, Miss (that's what you were called in those days if you weren't married) Nederlof kept boarders. The house was spacious enough for it and of course it also brought in some money. Her boarders were, as a rule, people of Jewish descent. When the Jews in our country (with effect from Sunday 3 May 1942) were also obliged to wear the so-called Star of David, the Germans took over Westerbork as a transit camp more than two years after the start of the war and the freedom of movement of Jewish residents was further restricted, it a lot more difficult to accommodate the Jewish lodgers. She really should have shown them the door then. But she didn't: formally there were no more lodgers, but the people could stay and in that way they actually went into hiding. It was generally known among the local residents that there were also "guests" in the house at that time. In all likelihood, one of those local residents also brought the matter up.

13 Jewish “Lenders”
have been arrested. In the daily report of the Sliedrecht police of Wednesday 3 March (on Thursday 4 March) 1943, we read that at 11.30 'by order of the German police, Devisenschutzkommando Niederlande, Aussenstelle R'dam, Parklaan 40, police assistance was provided in the arrest of eight Jews who, contrary to the relevant regulations, stayed at Miss Nederlof, Stationsweg 32 here. Two Jews fled when the German officials arrived. One of the Germans fired a shot but missed, which is why the Jews ran away towards van den Dijk. The rest of the Jews were transferred to the Police Bureau by the aforementioned officials.” The Red Cross found out that they all arrived in Westerbork on 29 March and were deported from there to Germany. Joseph and Vrouwtje were murdered on September 17, 1943 in Auschwitz. The others happened in Sobibor on April 9, 1943.

Leentje was also arrested and transported to Buchenwald via camp Vught in 1944. There she was given the choice – shortly before the liberation: whether she would work in a munitions factory or she would be deported to the Ravensbrück women's camp. She chose the latter because she didn't feel like participating in the manufacture of ammunition. Miss Nederlof passed away on 28 February 1945 (two months before the camp was liberated by the Russians).

Related Website: Not listed Supplementary Related Website: Not listed Admission Fee: Not listed Opening Days/Times: Not listed

Visit Instructions:
Posting a picture(s) of the location would be nice although not required.

Recent Visits/Logs:

Date Logged Log User Rating   10/31/2022 Becktracker visited it