Beatrix Wilhelmina Armgard werd op 31 januari 1938 geboren op Paleis Soestdijk in Baarn.
Zij is het eerste kind van Prinses Juliana en Prins Bernhard. Beatrix kreeg bij haar geboorte de titels Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau en Prinses van Lippe-Biesterfeld.
(
visit link)
In 1937 betrokken Juliana en Bernhard het paleis.
Paleis Soestdijk werd in 1948 officieel de hoofdresidentie van het staatshoofd.
Juliana had geen voorkeur voor Paleis Het Loo als zomerverblijf, maar gebruikte Paleis Soestdijk permanent als woon- en werkpaleis. Vakantie hield zij meest in het buitenland.
Vanuit Paleis Soestdijk werden in rechtstreekse televisie-uitzendingen de verlovingen van de prinsessen bekendgemaakt. Jaarlijks werd op Koninginnedag op 30 april door vele vertegenwoordigers van de samenleving een bloemenhulde gebracht aan de jarige vorstin, het zogenaamde bloemendefilé.
Na haar troonsafstand op 30 april 1980 bleven Juliana en Bernhard wonen in Paleis Soestdijk, waar ze in 1987 hun gouden bruiloft vierden en er voor het laatst massa's mensen langs het bordes trokken om hulde te brengen. Naarmate Juliana ouder werd leefde zij meer teruggetrokken in Paleis Soestdijk. Zij overleed er op 20 maart 2004 en Bernhard op 1 december van hetzelfde jaar. Beiden werden op Paleis Soestdijk opgebaard.
Historie van het paleis:
Rond 1650 liet Cornelis de Graeff, een van de burgemeesters van Amsterdam, aan de weg tussen Baarn en Soest (de Zoesdijc) een buitenverblijf bouwen: de Hofstede aen Zoestdijck. De Graeff was in die jaren 1655-1660 druk bezig met de opvoeding van Willem III van Oranje (1650-1702), zo blijkt uit zijn te Soestdijk geschreven brieven aan de Staten-Generaal en Johan de Witt.
In 1674 verkocht zijn zoon Jacob de hofstede Soestdijk met de omringende landerijen aan Willem III van Oranje, toen inmiddels stadhouder Willem III. De hofstede werd vermoedelijk tussen 1674 en 1678 in opdracht van Willem III uitgebouwd tot een jachtslot naar ontwerpen van Maurits Post, zoon van Pieter Post.
Toen Willem III en koningin Maria II van Engeland in 1684 het jachtslot Het (oude) Loo verwierven, liet het paar daarnaast een nieuw jachtverblijf bouwen, het latere Paleis Het Loo. Soestdijk werd daardoor niet meer zo vaak gebruikt.
Nadat Willem III in 1702 kinderloos overleed, erfde de stadhouder van Friesland, Johan Willem Friso, Soestdijk. Na diens overlijden in 1711 woonden zijn vrouw en zijn zoon, de latere stadhouder Willem IV, in de zomer op Soestdijk. Willem IV overleed in 1751 en zijn vrouw en zoon bleven 's zomers op Soestdijk wonen. Vermoedelijk door zijn plotselinge overlijden bleef het ontwerp voor vergroting dat David van Stolk een jaar eerder had gemaakt onuitgevoerd.[2]
In 1787 kwam het bij Soestdijk tot een handgemeen tussen patriotten en Oranjegezinden, waarbij een dode (Christoffel Pullmann) en enkele gewonden vielen. De Staten van Utrecht beloonden de officieren van de wacht met een bijzondere gouden of zilveren beloningspenning.
Tijdens de Bataafse Revolutie en de daaropvolgende Franse inval werd Paleis Soestdijk in 1795 door de Franse Republiek als oorlogsbuit in beslag genomen en vervolgens aan het Nederlandse volk geschonken. De Bataafse Republiek bevestigde deze schenking in 1796. In 1799 werd het verhuurd en bestemd tot logement.
Koninklijk paleis
Koning Lodewijk Napoleon, de broer van de Franse keizer Napoleon Bonaparte, nam het paleis in 1806 in gebruik en liet een kleine uitbreiding aan het paleis bouwen. Verder werd het uitgewoonde gebouw op bescheiden schaal heringericht. Ook liet hij de gevels pleisteren en de vensters vergroten. In diezelfde tijd liet hij ook het omringende park herinrichten. Hij gebruikte het tot 1810, daarna werd het een van de paleizen van Napoleon, die Nederland dat jaar deel van het Franse Keizerrijk maakte.
Na het herstel van de Nederlandse onafhankelijkheid in 1813 bleef het paleis enige tijd marginaal beheerd. Het werd na de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in 1815 door het Nederlandse volk cadeau gedaan aan kroonprins Willem, de latere koning Willem II (1792-1849), als huldeblijk voor zijn inspanningen in de veldslagen bij Quatre Bras en Waterloo, waarbij hij aan zijn schouder gewond raakte.
Tsarenpaleis in Pavlovsk bij Sint-Petersburg waarop de vleugels geïnspireerd zijn.
Het paleis werd door Jan de Greef en Zeger Reyers tussen 1816 en 1822 uitgebreid met twee vleugels aan weerszijden van het hoofdgebouw met kenmerkende halfronde colonnades geïnspireerd op het tsarenpaleis in Pavlovsk in Rusland, het geboorteland van zijn echtgenote Anna Paulowna (1795-1865).[3] De vleugels werden bekend onder naam Soester vleugel aan de linkerkant gezien vanaf de voorkant, en de Baarnse vleugel aan de rechterzijde. Het paleis werd 's zomers vaak bewoond door Willem II en zijn echtgenote, die het opnieuw inrichtte.
Na haar dood in 1865 ging het paleis over naar prins Hendrik, broer van koning Willem III. Deze was stadhouder van Luxemburg, maar gebruikte zijn stadspaleis Lange Voorhout in Den Haag als Nederlands pied-à-terre en Soestdijk als zomerresidentie. Na zijn overlijden in 1879 kwamen het domein en paleis in handen van Willem III.
Koningin-moeder Emma (1858-1934) erfde het domein en paleis van haar man in 1890 en gebruikte Paleis Soestdijk als zomerverblijf tot haar dood in 1934. Er werden enkele kleine vernieuwingen aangebracht, zoals de aanleg van elektrische bedrading. Verder werden er twee kleedkamers op de eerste verdieping van het hoofdgebouw aangebouwd. De colonnades werden met glas bedekt, zodat het paleis ook buiten de zomer gebruikt kon worden.
Juliana en Bernhard
Bestand:ZONDAGSRUST-PGM4011504.webm
Bioscoopjournaal uit 1938 met nieuwsgierigen voor Paleis Soestdijk in verband met de verwachte geboorte van het eerste kind uit het huwelijk van kroonprinses Juliana en haar man Bernhard. Diverse mensen en voertuigen die het hek van het paleis passeren of ervoor blijven staan. Een politieagent regelt het verkeer.
Jaarlijkse defilé voor het paleis op Koninginnedag tijdens de regeerperiode van Juliana
Het beeld van Kees Verkade
Emma liet het domein en paleis na haar overlijden na aan haar enig kind Wilhelmina. Ze werden bij Emma's overlijden getaxeerd op een gezamenlijke waarde van 790.000 gulden.[4] Na de dood van Emma in 1934 werd het paleis verbouwd om - zo bleek - als permanente woning te dienen voor Juliana en Bernhard. De grootschalige verbouwing, het nationale huwelijksgeschenk voor hen beiden, gebeurde met name aan de Baarnse vleugel. Er werd een grotendeels ondergrondse bioscoopzaal aangebouwd. Verder kwam er in het souterrain een grote keuken. Op de begane grond werden werkkamers voor Juliana en Bernhard, een eetkamer, een bibliotheek en een turnzaal ingericht. De bestaande appartementen in de colonnades werden verbouwd tot vier gastenappartementen. De eerste verdieping werd uitgebreid met slaap-, bad- en kleedkamers voor Juliana en Bernhard en hun kinderen. Ook werden er vertrekken ingericht voor het personeel. Ook werd in die tijd het gehele paleis voorzien van centrale verwarming. In het park verrees een sportcomplex met paviljoen.
In 1937 betrokken Juliana en Bernhard het paleis. Voor het eerst in zijn geschiedenis werd het de permanente woning van een gezin. Hun kinderen Beatrix, Irene en Christina, met uitzondering van Margriet, werden op Soestdijk geboren.
(
visit link)
Eng
Beatrix Wilhelmina Armgard was born on January 31, 1938 at Soestdijk Palace in Baarn.
She is the first child of Princess Juliana and Prince Bernhard. At her birth, Beatrix was given the titles Princess of the Netherlands, Princess of Orange-Nassau and Princess of Lippe-Biesterfeld.
(
visit link)
In 1937 Juliana and Bernhard moved into the palace.
Soestdijk Palace officially became the main residence of the head of state in 1948.
Juliana had no preference for Paleis Het Loo as a summer residence, but used Soestdijk Palace permanently as a residence and work palace. She spent most of her holidays abroad.
The engagements of the princesses were announced in direct television broadcasts from Soestdijk Palace. Every year on Queen's Day on April 30, many representatives of society paid a flower tribute to the birthday queen, the so-called flower parade.
After her abdication on April 30, 1980, Juliana and Bernhard continued to live in Soestdijk Palace, where they celebrated their golden wedding in 1987 and where crowds of people for the last time gathered to pay tribute. As Juliana got older she lived more withdrawn in Soestdijk Palace. She died there on March 20, 2004 and Bernhard on December 1 of the same year. Both were laid in state at Soestdijk Palace.
History of the palace:
Around 1650, Cornelis de Graeff, one of the mayors of Amsterdam, had a country house built on the road between Baarn and Soest (de Zoesdijc): the Hofstede aen Zoestdijck. In those years 1655-1660, De Graeff was busy educating William III of Orange (1650-1702), as is apparent from his letters written in Soestdijk to the States General and Johan de Witt.
In 1674 his son Jacob sold the Soestdijk homestead with the surrounding lands to William III of Orange, then Stadtholder Willem III. The homestead was probably expanded into a hunting lodge between 1674 and 1678 by order of William III, after designs by Maurits Post, son of Pieter Post.
When William III and Queen Maria II of England acquired the hunting lodge Het (old) Loo in 1684, the couple had a new hunting lodge built next to it, which later became Paleis Het Loo. Soestdijk was therefore no longer used as often.
After Willem III died childless in 1702, the stadtholder of Friesland, Johan Willem Friso, inherited Soestdijk. After his death in 1711, his wife and his son, later Stadtholder Willem IV, lived on Soestdijk in the summer. Willem IV died in 1751 and his wife and son continued to live on Soestdijk in the summer. Presumably due to his sudden death, the design for enlargement that David van Stolk had made a year earlier was not implemented.[2]
In 1787 there was a scuffle between patriots and Orangists near Soestdijk, in which one person (Christoffel Pullmann) was killed and a few injured. The States of Utrecht rewarded the officers of the watch with a special gold or silver reward medal.
During the Batavian Revolution and the subsequent French invasion, Soestdijk Palace was confiscated by the French Republic as spoils of war in 1795 and subsequently given to the Dutch people. The Batavian Republic confirmed this donation in 1796. In 1799 it was rented out and used as lodging.
Royal Palace
King Louis Napoleon, brother of the French Emperor Napoleon Bonaparte, took the palace into use in 1806 and had a small extension built. The dilapidated building was also renovated on a modest scale. He also had the facades plastered and the windows enlarged. At the same time, he also had the surrounding park redesigned. He used it until 1810, after which it became one of Napoleon's palaces, who made the Netherlands part of the French Empire that year.
After the restoration of Dutch independence in 1813, the palace remained marginally managed for some time. After the foundation of the United Kingdom of the Netherlands in 1815, it was gifted by the Dutch people to Crown Prince Willem, later King William II (1792-1849), as a tribute to his efforts in the battles at Quatre Bras and Waterloo, during which he injured his shoulder.
Tsar's Palace in Pavlovsk near Saint Petersburg on which the wings are inspired.
The palace was extended by Jan de Greef and Zeger Reyers between 1816 and 1822 with two wings on either side of the main building with characteristic semicircular colonnades inspired by the Tsar's Palace in Pavlovsk in Russia, the homeland of his wife Anna Pavlovna (1795-1865).[ 3] The wings were known as the Soester wing on the left when viewed from the front, and the Baarnse wing on the right. The palace was often inhabited in summer by William II and his wife, who redecorated it.
After her death in 1865, the palace passed to Prince Hendrik, brother of King Willem III. He was stadtholder of Luxembourg, but used his city palace Lange Voorhout in The Hague as a Dutch pied-à-terre and Soestdijk as a summer residence. After his death in 1879, the domain and palace came into the hands of Willem III.
Queen Mother Emma (1858-1934) inherited the domain and palace from her husband in 1890 and used Soestdijk Palace as a summer residence until her death in 1934. Some minor renovations were made, such as the laying of electrical wiring. In addition, two changing rooms were added on the first floor of the main building. The colonnades were covered with glass, so that the palace could also be used outside the summer.
Juliana and Bernhard
File:SUNDAY REST-PGM4011504.webm
Newsreel from 1938 with the curious in front of Soestdijk Palace in connection with the expected birth of the first child from the marriage of Crown Princess Juliana and her husband Bernhard. Various people and vehicles that pass or stop in front of the gate of the palace. A police officer directs traffic.
Annual parade in front of the palace on Queen's Day during Juliana's reign
The image of Kees Verkade
After her death, Emma left the domain and palace to her only child Wilhelmina. At Emma's death they were appraised at a combined value of 790,000 guilders.[4] After Emma's death in 1934, the palace was renovated to - as it turned out - serve as a permanent home for Juliana and Bernhard. The large-scale renovation, the national wedding gift for both of them, mainly took place in the Baarnse wing. A largely underground cinema hall was built. A large kitchen was also built in the basement. On the ground floor, work rooms for Juliana and Bernhard, a dining room, a library and a gym were set up. The existing apartments in the colonnades were converted into four guest apartments. The first floor was expanded with sleeping, bathing and dressing rooms for Juliana and Bernhard and their children. Rooms were also set up for the staff. At that time, the entire palace was also equipped with central heating. A sports complex with a pavilion was erected in the park.
In 1937 Juliana and Bernhard moved into the palace. For the first time in its history, it became a family's permanent home. Their children Beatrix, Irene and Christina, with the exception of Margriet, were born on Soestdijk.