[NL]
Over het beeld:
Beschrijving: Beeld op bakstenen sokkel. 1984. Jaap Hartman.
Opschriften:
"JACOBA VAN BEIEREN
GESCHONKEN DOOR JAAP HARTMAN
IN SAMENWERKING MET HET V.V.V. WOUDRICHEM
AAN DE GEMEENTE WOUDRICHEM"
Kunstenaar: Jacques (Jaap) Hartman (Woudrichem 1950), beeldhouwer en bronsgieter in Oudendijk
Jacoba van Beieren heeft Woudrichem minstens twee maal bezocht. In 1419 werd de Zoen van Woudrichem gesloten, het verdelingsverdrag tussen Jacoba en haar oom Jan van Beieren onder bemiddeling van Filips de Goede en in 1425 keerde ze in Woudrichem terug als vluchtelinge - ze was ontsnapt uit Gent en wist via Breda en Woudrichem naar Vianen te ontkomen.
Bron: (
visit link)
Over de kunstenaar Jaap Hartman:
Jacques (Jaap) Hartman (Woudrichem, 27 mei 1950) is een Nederlandse beeldhouwer. Hartman volgde opleidingen aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam en aan de Rijksacademie van Amsterdam. Hij maakt voornamelijk figuratieve voorstellingen in brons. Hartman is de initiatiefnemer van de Stadsgalerie Woudrichem. Een initiatief, dat in 2002 door de gemeente Woudrichem beloond werd met de Cultuurprijs 2002. De stadsgalerij is een cultureel centrum in de voormalige kazerne van Woudrichem. Er vinden diverse culturele activiteiten plaats en tevens kan er kunst geleend worden.
Bron: Wikipedia (
visit link)
Over de historische figuur Jacoba van Beieren:
Jacoba van Beieren (Le Quesnoy, gedoopt 16 juli 1401 — Slot Teylingen, 9 oktober 1436) was gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen tussen 1417 en 1433.
Jacoba werd in 1401 geboren en op 16 juli van dat jaar gedoopt in Le Quesnoy in Henegouwen. Ze was de dochter van graaf Willem VI en Margaretha van Bourgondië. In 1406 werd zij op vijfjarige leeftijd uitgehuwelijkt aan de Franse prins Jan van Touraine. In 1415, toen zij veertien was, werd dat huwelijk voltrokken in Den Haag. Kort daarop overleed Jans oudere broer Lodewijk van Guyenne, waarna Jan de dauphin van Frankrijk werd, en Jacoba dus dauphine, oftewel kroonprinses van Frankrijk. In 1417 overleed echter ook Jan van Touraine en werd Jacoba weduwe. Enkele maanden later overleed ook haar vader graaf Willem VI van Holland.
Jacoba volgde haar vader op zestienjarige leeftijd op, maar haar oom, de Luikse bisschop Jan van Beieren, had ook zijn oog laten vallen op de erfenis van graaf Willem VI. Jacoba en haar moeder Margaretha van Bourgondië zochten steun bij een andere oom: Jan zonder Vrees, de hertog van Bourgondië. De strijd tussen Jacoba en Jan VI betekende tevens een oplaaiing van de Hoekse en Kabeljauwse twisten.
Om haar machtspositie te versterken trouwde Jacoba in 1418 met haar neef in de vierde graad Jan IV van Brabant. Ze kreeg hiervoor toestemming van paus Martinus V. Jan VI van Beieren en zijn partijgenoten protesteerden tegen dit huwelijk. Onder druk van keizer Sigismund werd de pauselijke toestemming later ingetrokken. Na het Beleg van Dordrecht en omdat hij zijn financiële verplichtingen niet kon nakomen, verpandde Jan van Brabant het grondgebied van Jacoba voor twaalf jaar aan haar vijand Jan van Beieren. De Zoen van Woudrichem, een vredesverdrag tussen Jacoba van Beieren en Jan van Beieren, werd ondertekend op 13 februari 1419. Jacoba liet hierop het huwelijk ongeldig verklaren en vertrok in 1421 naar Engeland, waar zij in 1423 in het huwelijk trad met Humphrey van Gloucester, zoon van koning Hendrik IV van Engeland.
Samen met Humphrey ging zij met een leger in 1424 terug naar Henegouwen om de strijd op te nemen tegen haar ex-echtgenoot Jan van Brabant, die gesteund werd door Filips de Goede, hertog van Bourgondië. Het escaleerde in een persoonlijke ruzie tussen Filips de Goede die een duel wilde uitvechten met Humphrey. De koningen van Engeland en Frankrijk vonden dat beide edellieden zich niet in zo'n duel moesten begeven. Jacoba bleef achter in Henegouwen. Vervolgens begon de Inname van Henegouwen (1424-25) en moest zij zich overgeven; ze werd in Gent gevangen gezet.
Toen haar oom Jan van Beieren in januari 1425 overleed, kwamen de gebieden die hij eerder verpand had gekregen weer bij Jan van Brabant terecht. Echter, onder druk van Filips de Goede, stelde hij in 1425 Filips aan als ruwaard en erfgenaam. Zo zouden de graafschappen aan de hertog van Bourgondië toevallen als Jan kinderloos zou sterven. Dit betekende feitelijk dat deze gebieden onder het gezag van Filips de Goede kwamen. De Hoeken verzetten zich hiertegen en besloten Jacoba van Beieren te bevrijden. De edellieden Spiering en Aalburg van het Schuttersgilde St. Joris van Heusden slaagden erin Jacoba van Beieren te ontmoeten en met haar werd een ontsnappingsplan gemaakt. Het drietal wist te ontkomen via Breda en reisde via Woudrichem naar Schoonhoven, waar de Hoeken kort daarvoor de macht hadden gegrepen.
Jacoba van Beieren nam samen met de Hoeken de strijd tegen Filips de Goede weer op. Twee jaar later, in 1428, moest ze echter vrede sluiten. In dit vredesverdrag (de Zoen van Delft) werd bepaald dat Filips erfgenaam van Jacoba van Beieren zou worden en dat zij niet in het huwelijk mocht treden zonder zijn toestemming. Jacoba bleef in naam nog gravin van Holland, maar moest feitelijk vrijwel alle macht afstaan. Haar huwelijk met Humphrey van Gloucester werd in 1428 door de paus onwettig verklaard, waarmee Jacoba dus weer een ongehuwde vrouw was.
Met Pasen in 1433 deed Jacoba volledig afstand van haar titel als gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen. Filips de Goede had haar politiek machteloos gemaakt. Daarnaast was haar financiële positie ernstig verslechterd. Jacoba kreeg verschillende gebieden en steden, met name in Zeeland, om in haar onderhoud te voorzien. De voornaamste hieruit waren de heerlijkheid Voorne, Tholen en Goes met Zuid-Beveland. Ze kreeg tevens het voormalige graafschap van haar vader Oosterbant in leenbeheer.
In het voorjaar van 1434 trad ze in het huwelijk met Frank van Borssele. Lang heeft ook dit huwelijk niet geduurd. In 1436 werd ze ziek. Na een ziekbed van enkele maanden op het slot Teylingen, stierf zij op 9 oktober 1436 op 35-jarige leeftijd aan tuberculose.
Bron: Wikipedia (
visit link)
[EN]
Regarding the statue:
Description: Statue on a brick base. 1984. Jaap Hartman.
Inscriptions:
"JACOBA VAN BAVARIA
GIFTED BY JAAP HARTMAN
IN COOPERATION WITH THE V.V.V. WOUDRICHEM
AT THE MUNICIPALITY OF WOUDRICHEM "
Artist: Jacques (Jaap) Hartman (Woudrichem 1950), sculptor and bronze founder in Oudendijk
Jacoba van Bavaria has visited Woudrichem at least twice. In 1419, the Zoen van Woudrichem was concluded, the partition treaty between Jacoba and her uncle John of Bavaria under the mediation of Philip the Good and in 1425 she returned to Woudrichem as a refugee - she had escaped from Ghent and managed to get to Vianen via Breda and Woudrichem. escape.
Source: (
visit link)
Regarding the artist Jaap Hartman:
Jacques (Jaap) Hartman (Woudrichem, May 27, 1950) is a Dutch sculptor. Hartman was educated at the Academy of Visual Arts in Rotterdam and the Rijksacademie in Amsterdam. He mainly makes figurative representations in bronze. Hartman is the initiator of the Stadsgalerie Woudrichem. An initiative that was rewarded in 2002 by the municipality of Woudrichem with the Culture Prize 2002. The city gallery is a cultural center in the former barracks of Woudrichem. Various cultural activities take place and art can also be borrowed.
Source: Wikipedia (
visit link)
Regarding the historical figure Jacoba van Bavaria:
Jacoba van Bavaria (Le Quesnoy, baptized July 16, 1401 - Slot Teylingen, October 9, 1436) was Countess of Holland, Zeeland and Hainaut between 1417 and 1433.
Jacoba was born in 1401 and baptized on July 16 of that year in Le Quesnoy in Hainaut. She was the daughter of Count William VI and Margaret of Burgundy. In 1406 she was married off at the age of five to the French Prince Jan van Touraine. In 1415, when she was fourteen, that marriage was celebrated in The Hague. Shortly afterwards Jan's elder brother Louis of Guyenne died, after which Jan became the Dauphin of France, and Jacoba thus became Dauphine, or Crown Princess of France. In 1417, however, Jan van Touraine also died and Jacoba became a widow. A few months later her father Count Willem VI of Holland also died.
Jacoba succeeded her father at the age of sixteen, but her uncle, the Liège bishop John of Bavaria, also had his eye on the legacy of Count Willem VI. Jacoba and her mother Margaret of Burgundy sought support from another uncle: John the Fearless, the Duke of Burgundy. The battle between Jacoba and Jan VI also meant a flare-up of the Hoekse and Kabeljauwse disputes.
In order to strengthen her position of power, Jacoba married her fourth-degree cousin Jan IV van Brabant in 1418. She received permission for this from Pope Martin V. Jan VI of Bavaria and his party members protested against this marriage. Under pressure from Emperor Sigismund, papal permission was later withdrawn. After the Siege of Dordrecht and because he could not fulfill his financial obligations, Jan van Brabant pledged the territory of Jacoba for twelve years to her enemy Jan van Bavaria. The Zoen van Woudrichem, a peace treaty between Jacoba of Bavaria and John of Bavaria, was signed on February 13, 1419. Jacoba then had the marriage declared invalid and left for England in 1421, where she married Humphrey of Gloucester in 1423, son of King Henry IV of England.
Together with Humphrey, she returned with an army to Hainaut in 1424 to take up the fight against her ex-husband Jan van Brabant, who was supported by Philip the Good, Duke of Burgundy. It escalated into a personal argument between Philip the Good who wanted to fight a duel with Humphrey. The kings of England and France felt that neither noble should engage in such a duel. Jacoba stayed behind in Hainaut. Then the Capture of Hainault began (1424-25) and she had to surrender; she was imprisoned in Ghent.
When her uncle Jan van Bavaria died in January 1425, the areas he had previously been pledged came back to Jan van Brabant. However, under pressure from Philip the Good, in 1425 he appointed Philip as roughard and heir. Thus the counties would fall to the Duke of Burgundy if Jan died childless. In effect, this meant that these areas came under the control of Philip the Good. The Hoeken opposed this and decided to liberate Jacoba van Bavaria. The nobles Spiering and Aalburg of the Archers Guild St. Joris van Heusden managed to meet Jacoba van Bavaria and an escape plan was made with her. The three managed to escape via Breda and traveled via Woudrichem to Schoonhoven, where the Hoeken had seized power shortly before.
Jacoba van Bavaria took up the fight against Philip the Good together with the Angles. However, two years later, in 1428, she had to make peace. This peace treaty (the Zoen van Delft) stipulated that Philip would become the heir of Jacoba van Bavaria and that she was not allowed to marry without his permission. Jacoba remained nominally Countess of Holland, but in fact had to give up almost all power. Her marriage to Humphrey of Gloucester was declared illegal by the Pope in 1428, making Jacoba again an unmarried woman.
At Easter in 1433, Jacoba completely relinquished her title as Countess of Holland, Zeeland and Henegouwen. Philip the Good had made her politically impotent. In addition, her financial position had seriously deteriorated. Jacoba was given various areas and cities, especially in Zeeland, to provide for her maintenance. The most important of these were the fiefdom of Voorne, Tholen and Goes with Zuid-Beveland. She also got the former county of her father Oosterbant in loan management.
In the spring of 1434 she married Frank van Borssele. This marriage did not last long either. In 1436 she fell ill. After a few months of illness at Teylingen Castle, she died of tuberculosis on 9 October 1436 at the age of 35.
Source: Wikipedia Wikipedia (
visit link)