US Bomber crash monument - Rijnsaterwoude (NL)Posted by: 
Axel-F
N 52° 12.662 E 004° 40.916
31U E 614917 N 5785843
Memorial sign of a 'wheels up landing' of a USA B17 bomber on 2th november 1944.
Waymark Code: WME945
Location: Zuid-Holland, Netherlands
Date Posted: 04/21/2012
Views: 22
Physical description of the monument
An Iron pole of about 3 mtrs, in the middle of a small stream, just near a road. The pole is holding a US Airforce Wing and a small memorial plate.
Text on the plate (Dutch & English):
Bommenwerper B17 "Straight Up And Fly Right, The Rock", maakt een noodlanding 200 mtr ten zuiden van dit bord.
Info op de stal van de boerderij rechts.
Bomber B17 "Straight Up And Fly Right, The Rock" makes a wheels up landing on 200 mtr south of this sign.
Info on the barn of the farm on the right.
Story:
‘What the hell?’ – we zouden toch op het water landen. De bemanning is in ‘ditch’positie en ik zit plat op de vloer van de radiohut met mijn rug tegen het waterdichte schot, dat naar de voorkant van ons vliegtuig leidt. Sergeant Rich ‘Junior’ Stones, onze gewonde buikkoepelschutter, houd ik vast. De eerste aanraking met de grond was een schok, maar het ergste moest toen nog komen. Bij de tweede sprong werd de onderkant van ons toestel opengereten en terwijl we gleden, ploegend door het weiland, kwam de grond naar binnen. ‘Worden we nu levend begraven..?’ Ik had liever gesprongen...’, aldus de 23-jarige bommenrichter Second Lieutenant Leonard Pogue.
-----
Op 2 november is het exact zestig jaar geleden dat rond kwart voor vier in de middag een zwaar beschadigde Amerikaans Vliegend Fort een noodlanding maakte in een weiland aan de Vriezenweg in Rijnsaterwoude. Tijdens deze zesde missie van de onfortuinlijke bemanning was de synthetische olie-industrie in Merseburg het doel. Net na het afwerpen van de bommen brak de hel los. Het Amerikaanse toestel werd geraakt door luchtafweer, gevolgd door aanvallen van Duitse jagers. Twee motoren vielen uit en het verloor snelheid. Boven het IJsselmeer viel ook een derde motor uit. Om het toestel in de lucht te houden werd alle overtollige gewicht overboord gezet – hun thuisbasis in Groot-Brittannië zouden ze niet meer bereiken.
‘Ik gaf de bemanning opdracht de ‘ditch’positie in te nemen’, aldus de piloot Second Lieutenant Proudfit, ‘en de gehele bemanning ging naar de radiohut. Toen ze daar waren, draaide ik naar het zuiden. We konden op het water landen, maar de Duitsers zouden ons oppakken nog voordat onze jongens de kust zouden bereiken. Dus koos ik een veld, dat ik recht voor me zag opdoemen...’
Willem van Dam uit Leimuiden kon zijn ogen niet geloven. ‘Ik was bij ons op het dak van de loods aan de Achterdijk, met camera binnen handbereik, glasroeden aan het schilderen en had op deze manier een prima uitkijkpost over een groot gebied rondom. Het was bladstil met een bedekte lucht, toen ik plotseling het zware monotone geronk van vliegtuigmotoren hoorde. Ik herkende het als dat van een van die grote jongens, de B-17, het Vliegend Fort. Het machtige toestel kwam ongewoon laag aanvliegen vanuit de richting Aalsmeer dwars over de Drecht, ongeveer bij de boerderij van Vonk. Mijn eerste gedachte was: die haalt het niet, hij komt neer in de Heilige Geestpolder! Het pakte anders uit, langzaam zakte het vliegtuig achter de katholieke kerk naar beneden, ik hoorde op een afstand van bijna drie kilometer hoe de toppen van de populieren langs de Vriezenweg kraakten. Snel stopte ik mijn fototoestel onder mijn werkjas, vloog van het dak af en tezamen met Jan en Piet Kolijn die het ook gezien hadden, fietsten we er als een speer naar toe.’
De toen 20-jarige Helene Barge uit Leiden:’Op een dag in de hongerwinter waren we – Hans Ligtenberg en ik – gaan fietsen naar de Haarlemmermeer in de hoop wat tarwe of iets anders te vinden. Helaas zonder veel resultaat. En we fietsten maar verder van de ene boerderij naar de andere. Geen idee waar we waren. Op een afgelegen weggetje zei Hans opeens: ‘Moet je kijken naar dat vliegtuig’ en ik keek weinig geïnteresseerd – weer zo’n Duitser. ‘’t Is een Amerikaan,’ zei hij. Ik dacht: hoe weet je dát nou. ‘’t Heeft problemen en probeert te landen,’ zei Hans. En wij kijken en kijken. Het kwam lager en lager en wij afstappen. Het maakte een grote bocht, weg gaat ie, dacht ik. Rechts van ons was een heel groot weiland, rechtsachter begrensd door een rij bomen. En door die bomen heen zagen we het vliegtuig weer. Het komt er aan, vliegt veel te laag, dat gaat mis, maar ineens schiet er een zware kolos dwars door de bomen heen en al schommelend landt ie en scheert verder en verder over de grond, parallel aan onze weg. Veel te snel, dat haalt ie niet. We staan ademloos. Maar niet te geloven, hij staat stil, ongeveer recht voor ons.’
Een stroom volk kwam op gang. In een mum van tijd waren er vele mensen op weg naar het toestel. Toegesnelde boeren en leden van het verzet hielpen de gestrande Amerikanen direct. ‘Sommigen deden voor ons hun overall en andere burgerkleding uit,’ aldus tweede piloot Second Lieutenant Harvey Walter, ‘om aan te trekken. Ik had me juist in een gekregen blauwe overall gehuld toen een meisje naar me toe kwam. Ze sprak Engels en zei me dat ik met haar mee moest gaan. Ik zag wel in dat het geen zin had om daar langer te blijven. Twee mannen droegen Stones, nog gekleed in zijn uniform, weg. (...) Het meisje nam me mee naar de plaats waar ze haar fiets had gelaten. Op weg daarheen passeerden we twee Duitsers die in de richting van het vliegtuig liepen. Ik keek niet op om hun gezichten te zien, maar ik hoorde ze schreeuwen en zag ze zeer goed. Ze kwamen op anderhalve meter afstand van mij, toen we hen tussendoor passeerden. Bij de fietsen aangekomen praatte het meisje met een jongen, die een grote mand voorop zijn fiets had. Hij was bakker en later vernam ik dat de mand voor het afleveren van brood was. Ze spraken even met elkaar. Met de bakker voor ons uit en ik achterop bij het meisje reden we over een landweg in de richting van een dorp.’ Het meisje dat Harvey zich kan herinneren was Helene Barge.
De ontsnapping van de bemanning was verbazingwekkend en opzienbarend. Harvey werd al snel herenigd met zijn collega’s, die met behulp van leden van het verzet in Leimuiden, naar de Olmenhorst in de Haarlemmermeer waren gebracht. Via de bloembollenstreek, waar ze tot en met half februari 1945 verbleven, kwamen ze in Rotterdam terecht. Via de Biesbos bracht het verzet ze naar bevrijd Nederland, waar ze op 18 maart 1945 in Lage Zwaluwe aankwamen, na een ontsnapping van 136 dagen. De piloot, Proudfit, nam een andere route. Via dokter Quartel in Ter Aar, Kudelstraat werd hij naar Dordrecht gebracht. Op 11 december 1944 kwam hij bij Zevenbergen in bevrijd Nederland aan. Voor de helpers was het een grote opgave geweest. Het risico was zeer groot; op hulpverlening aan de geallieerden stond de doodstraf. Bovendien deed in deze periode de hongerwinter zijn intrede – aan voedsel komen was moeilijk. Zoals navigator Second Lieutenant Ashley Ivey het onder woorden bracht: ‘We really had a million-dollar experience, but we don’t want to repeat it.’
Gepubliceerd in Alphens Nieuwsblad, donderdag 4 november 2004, pagina 11
Beste bezoeker van dit WM, let alstublieft op het volgende.
Ik besteed liefdevolle aandacht aan mijn Waymarks daarom komen 'visits' zonder een originele foto in aanmerking om te worden verwijderd.
Een paar regels over je bezoek wordt altijd gewaardeerd.
---------------------------------------------------------------
Dear visitor of this WM, please take notice of the following:
I put effort in my waymarks and therefore visits without a original photo are subject for deletion. A few lines about your visit is highly appreciated.
Property Permission: Public
Access instructions: Park your vehicle for a short while opposite the waymark (field entrance)
Access times: From: 12:00 AM To: 12:00 AM
Location of waymark:
Vriezenweg
Rijnsaterwoude, Netherlands
Commemoration: 'wheels up landing' of a USA B17 bomber
Date of Dedication: Not listed
Website for Waymark: Not listed
|
Visit Instructions:
Include a photo containing, at minimum, the monument and your GPSr. We'd prefer a photo containing YOU at the monument, but we understand that some people are camera-shy.
Also include a bit about your visit here.