De Lancaster was onderdeel van een formatie van 557 vliegtuigen die op weg was naar het Ruhrgebied om een grootscheepse aanval uit te voeren op de oorlogsindustrie rond de stad Mülheim. Bij deze aanval zou Mülheim voor twee derde worden verwoest. Het toestel behoorde tot het 101 Squadron RAF. Het steeg in de late avond van 22 juni 1943 op vanaf RAF-basis Ludford Magna in Lincolnshire. De bemanning bestond uit:
Sgt. Jack Osborne, boordwerktuigkundige, 21 jaar
Sgt. Ted Williams, bommenrichter (overlevende)
Sgt. Ron Cooper, midscheeps-schutter, 20 jaar
Sgt. Vin Sugden, staart-schutter, 21 jaar
Fg Off. Beavan Tomkins, navigator, 30 jaar
Sgt. Ted Smith, radiobedienaar, 22 jaar
Sgt. Roy Waterhouse, piloot, 20 jaar.
Om 1.38 uur werd het toestel boven het dorp Beuningen onder vuur genomen door een Messerschmitt Bf 110-nachtjager. De Lancaster werd geraakt en vloog meteen in brand. Enkele minuten nog cirkelde het boven Beuningen. Daarbij slaagde de bemanning erin om de bommenlading af te werpen boven de weilanden rond het dorp. Om 1.45 uur stortte het toestel neer langs De Steeg, de weg van Beuningen naar Wijchen, 3 km ten zuiden van de dorpskern. Veel mensen waren getuigen van het incident. Het brandende wrak werd al snel afgezet door Duitse soldaten. Een rijksveldwachter was ook ter plaatse en heeft proces-verbaal opgemaakt. Hij constateerde dat er vijf bemanningsleden waren, die niet meer in leven waren.
De enige overlevende
Ted Williams lag als bommenrichter plat op zijn buik voor in het toestel, dicht bij het ontsnappingsluik. Daardoor kon hij het vliegtuig tijdig verlaten en zich redden met zijn parachute. Door de westenwind dreef hij af richting Nijmegen. Hij landde in een achtertuin in het dorpje Hees (tegenwoordig een wijk in Nijmegen). Hij werd geholpen door de bewoner en door een dokter behandeld voor snij- en brandwonden. De Duitsers kregen al snel lucht van zijn aanwezigheid. Hij werd meegenomen naar het politiebureau waar hij krijgsgevangen werd gemaakt. Hij zou tot het einde van de Tweede Wereldoorlog gevangen blijven in het krijgsgevangenkamp Stalag Luft VI bij de Pools-Litouwse grens. Ook Beavan Tomkins kon het vliegtuig verlaten, maar hij overleefde de sprong niet. Hij werd gevonden in Hees en is later herenigd met zijn overleden kameraden. De zes slachtoffers liggen begraven op de Britse erebegraafplaats in Uden. Williams heeft zijn hele leven last gehouden van zijn krijgsgevangenschap. Hij kon niet goed bevatten waarom juist hij overleefde. In 1950 bezocht hij Beuningen voor een herdenking. Daarna was hij niet meer van plan om terug te keren. Door een bijzonder toeval ontmoette hij 31 jaar later op vakantie in Mallorca een oude buurtbewoner uit Hees. Zijn huisarts was de dokter die Williams destijds heeft geholpen. Ze werden zeer goed bevriend en in 1983 heeft Williams Nijmegen en Beuningen bezocht. Hij ontmoette onder meer de huisarts en de bewoner van het huis waar hij destijds landde. Ted Williams overleed in 2004.
Duitse piloot
De piloot die de Lancaster neerhaalde was Oberleutnant Werner Baake. Hij behoorde tot het I. Nachtjagdgeschwader 1 van de Duitse Luftwaffe (1e groep van het 1e Nachtjagereskader) en was gestationeerd op Vliegbasis Gilze-Rijen. Die nacht haalde hij nog twee andere bommenwerpers neer. In totaal vloog hij in de oorlog 195 nachtelijke missies waarbij hij 41 vliegtuigen neerhaalde. Hiervoor werd hij een aantal keer onderscheiden. Op 2 oktober 1944 werd hij bevorderd tot commandant van I./NJG1. Na de oorlog werd hij verkeersvlieger bij de Lufthansa. Uiteindelijk trof hem hetzelfde lot als de bemanningsleden van de vliegtuigen die hij neerschoot: hij overleed op 15 juli 1964 toen hij neerstortte tijdens een testvlucht met een Boeing 720. Tijdens de vlucht maakte de bemanning een kurkentrekker-manoeuvre met het toestel, hoewel dit door de Lufthansa niet was toegestaan voor dit type vliegtuig. Bij een tweede poging brak het toestel door overbelasting in stukken. Het stortte neer bij de plaats Ansbach. Hierbij kwamen de drie bemanningsleden om het leven.
(
visit link)
(
visit link)
-------------------------
The Lancaster was part of a formation of 557 aircraft heading for the Ruhr region to carry out a full-scale attack on the war industry around the town of Mülheim. In this attack, two-thirds of Mülheim would be destroyed. The aircraft belonged to 101 Squadron RAF. It took off from RAF base Ludford Magna in Lincolnshire in the late evening of 22 June 1943. The crew consisted of:
Sgt Jack Osborne, flight engineer, aged 21
Sgt. Ted Williams, bomb aimer (survivor)
Sgt. Ron Cooper, midship gunner, aged 20
Sgt Vin Sugden, tail gunner, 21 years
Fg Off. Beavan Tomkins, navigator, 30 years
Sgt Ted Smith, radio operator, 22 years
Sgt Roy Waterhouse, pilot, 20 years.
At 1.38am, the aircraft came under fire by a Messerschmitt Bf 110 night fighter over the village of Beuningen. The Lancaster was hit and immediately caught fire. For several minutes more it circled above Beuningen. In the process, the crew managed to drop the bomb load over the meadows surrounding the village. At 1.45 am, the plane crashed along De Steeg, the road from Beuningen to Wijchen, 3 km south of the village centre. Many people witnessed the incident. The burning wreckage was soon cordoned off by German soldiers. A Reichsveldwachter was also at the scene and took official reports. He noted that there were five crew members, who were no longer alive.
The sole survivor
Ted Williams was lying flat on his stomach at the front of the plane, close to the escape hatch, as the bomber. This enabled him to leave the plane in time and save himself with his parachute. The west wind caused him to drift towards Nijmegen. He landed in a backyard in the village of Hees (now a suburb in Nijmegen). He was helped by the resident and treated by a doctor for cuts and burns. The Germans soon got wind of his presence. He was taken to the police station where he was made a prisoner of war. He would remain imprisoned in the Stalag Luft VI POW camp near the Polish-Lithuanian border until the end of World War II. Beavan Tomkins was also able to leave the plane, but he did not survive the jump. He was found in Hees and was later reunited with his deceased comrades.The six casualties are buried in the British War Cemetery in Uden. Williams suffered throughout his life as a prisoner of war. He could not quite grasp why it was precisely he who survived. In 1950, he visited Beuningen for a memorial. After that, he had no intention of returning. By an extraordinary coincidence, 31 years later, while on holiday in Mallorca, he met an old local from Hees. His GP was the doctor who had helped Williams at the time. They became very good friends and in 1983 Williams visited Nijmegen and Beuningen. Among others, he met the GP and the occupant of the house where he landed at the time. Ted Williams died in 2004.
German pilot
The pilot who shot down the Lancaster was Oberleutnant Werner Baake. He belonged to I. Nachtjagdgeschwader 1 of the German Luftwaffe (1st group of the 1st Night Fighter Squadron) and was stationed at Gilze-Rijen Air Base. That night, he downed two more bombers. In total, he flew 195 night missions during the war, downing 41 aircraft. For this he was decorated several times. On 2 October 1944, he was promoted to commander of I./NJG1. After the war, he became a commercial pilot with the Lufthansa. Eventually, the same fate befell him as the crew members of the aircraft he shot down: he died on 15 July 1964 when he crashed during a test flight with a Boeing 720. During the flight, the crew made a corkscrew manoeuvre with the aircraft, although this was not permitted by Lufthansa for this type of aircraft. On a second attempt, the aircraft broke into pieces due to overloading. It crashed near the town of Ansbach. This killed the three crew members.
(
visit link)
(
visit link)