"De oudste Mitchell in Nederland is te vinden in het Oorlogs en Verzetsmuseum te Overloon. Deze machine, een B-25D-20-NA, 41-30792, werd op 23 april, 1944 afgeleverd aan de RAF om dienst te gaan doen bij het 320 (Dutch) Squadron op Dunsfold. Met de registratie FR193 en de code 'NO-L' werd het toestel eerst gebruikt om bemanningen te trainen. Een jaar later, op 25 april, 1945 moest het toestel een noodlanding maken waarna het bij het 151 RU belande. Na een periode bij het 12 MU, ging FR193 in opslag op RAF Kirkbridge. Hiervandaan kwam de B-25 naar het Marine Vliegkamp Valkenburg om dienst te gaan doen bij de Marine Luchtvaartdienst als 'A-17'. Op 15 mei, 1950 kreeg het de registratie 'M-6' en op 15 december van hetzelfde jaar kreeg het de registratie 'B-6', met de rompcode '2-6'. Officieel werd het toestel uitgefaseerd op 8 juli, 1954
Na de afschrijvingen van de B-25 bij de MLD gingen de kisten voor schroot weg. Het Nationaal Luchtvaart Museum in wording vroeg daarop de minister om een toestel voor het museum af te zonderen. Daarop werd positief gereageerd en de FR193 vliegwaardig gehouden om over te vliegen naar Deelen. De afspraak werd gemaakt dat de technische school (LETS) op Deelen het toestel zou onderhouden en proefdraaien tot het weer weg moest. Blijkbaar was de controle nul want er werd heel wat uit de machine gestolen omdat iedereen dacht dat het een kist voor de brandweer was. Eind 1954 werd de Mitchell overgevlogen en op de LETS geparkeerd met canvas hoezen (wat daarop langzaam verdween). Op de vliegbasis Deelen werd het vervolgens bij de technische school gebruikt als instructie frame. In dezelfde deal als de FR193, zat ook de Spitfire PR XI, PL965 die voor het museum was bestemd.
Eind 1959 was de inrichting van het eerste Luchtvaart Museum in volle gang en toen bleek er geen plaats voor de Mitchell te zijn. De B-25 werd daarop terug aangeboden aan de defensie om te laten slopen. Ook ging de Spitfire PR XI, PL965 terug want het museum presenteerde liever de Spitfire Mk IX, MJ143 (H-1), want dit was een fighter met wapens en die had het museum liever dan de fotoverkenner. Nu had het museum in Overloon een verzoek ingediend bij defensie voor enkele representatieve vliegtuigen. Dus, inplaats van de toestellen te slopen, bood defensie de toestellen aan bij het museum in Overloon.
Ook al had het museum een verzoek voor representatieve toestellen ingediend, de Mitchell was een grote kist, en daar zaten ze niet echt op te wachten, want waar moesten zij het toestel plaatsen? En zo kwamen de beide kwetsbare vliegtuigen, onder de bomen, in het park terecht van Overloon. Eind 1959 werden ze allebei door de Bergingsdienst gebracht, de Mitchell nog steeds met haar laatste code '2-6'. Overloon besloot het toestel in haar oorlogsuitvoering tentoon te stellen. Een 'expert' adviseerde dat het toestel uitgevoerd diende te worden met grote oranje driehoeken in plaats van de RAF rozetten.
Tot 1977 bleef deze verkeerde markering, met de 'driehoeken' op de Mitchell zitten (de oranje driehoeken werden alleen gevoerd tussen 1 oktober 1939 en mei 1940, en kunnen als zodanig nooit op een Nederlandse B-25 gezeten hebben). Pas toen een oppervlakkige restauratie werd gedaan, uitgevoerd door marine luchtvaartpersoneel, werd de juiste markering aangebracht zoals ze die voerde in de Tweede Wereldoorlog, met RAF rozetten en, als extra, invasiestrepen.
Ontdaan van de blauw-grijze kleur op de romp en vleugels en de romp en bovenzijde in iets te lichte groene RAF kleuren, met een lichte onderkant, en 'NO-L' code werd de B-25D teruggeplaatst in het museum park na vijf weken restauratie. Net als met de Spitfire eiste het wisselen van de seizoenen hun tol. In weer en wind, met vallende bladeren en sneeuw, ging de Mitchell achteruit. Gelukkig werd een grote hal gebouwd en heden ten dage staat de Mitchell onder dak en is verzekerd van een beschermde toekomst."
(
visit link)
Eng
"The oldest Mitchell in the Netherlands can be found in the War and Resistance Museum in Overloon. This machine, a B-25D-20-NA, 41-30792, was delivered to the RAF on April 23, 1944 to serve in the 320 (Dutch) Squadron at Dunsfold. With the registration FR193 and the code 'NO-L', the aircraft was first used to train crews. A year later, on April 25, 1945, the aircraft had to make an emergency landing after which it was added to the 151 RU ended up. After a period with the 12 MU, FR193 went into storage at RAF Kirkbridge. From here the B-25 came to the Naval Air Station Valkenburg to serve with the Naval Aviation Service as 'A-17'. On May 15, In 1950 it received the registration 'M-6' and on December 15 of the same year it received the registration 'B-6', with the fuselage code '2-6'. Officially the aircraft was phased out on July 8, 1954
After the B-25 was written off at the MLD, the boxes were sent for scrap. The National Aviation Museum in the making then asked the minister to set aside an aircraft for the museum. The response was positive and the FR193 was kept fit to fly to Deelen. An agreement was made that the technical school (LETS) at Deelen would maintain the device and test run it until it had to be taken away again. Apparently there was zero control because a lot was stolen from the machine because everyone thought it was a box for the fire brigade. At the end of 1954, the Mitchell was flown over and parked on the LETS with canvas covers (which slowly disappeared). At Deelen air base it was then used as an instruction frame at the technical school. The same deal as the FR193 also included the Spitfire PR XI, PL965, which was intended for the museum.
At the end of 1959, the design of the first Aviation Museum was in full swing and it turned out that there was no room for the Mitchell. The B-25 was then offered back to the defense for scrapping. The Spitfire PR Now the museum in Overloon had submitted a request to the Ministry of Defense for some representative aircraft. So, instead of demolishing the aircraft, the Ministry of Defense offered the aircraft to the museum in Overloon.
Even though the museum had submitted a request for representative devices, the Mitchell was a large box, and they were not really looking for that, because where should they place the device? And so the two vulnerable aircraft ended up under the trees in the park of Overloon. At the end of 1959 they were both taken by the Salvage Service, the Mitchell still with her last code '2-6'. Overloon decided to exhibit the aircraft in its war version. An 'expert' advised that the aircraft should be fitted with large orange triangles instead of the RAF rosettes.
This incorrect marking, with the 'triangles', remained on the Mitchell until 1977 (the orange triangles were only worn between October 1, 1939 and May 1940, and as such could never have been on a Dutch B-25). It was only when a superficial restoration was carried out by naval aviation personnel that the correct markings were applied as they carried them in the Second World War, with RAF rosettes and, as an addition, invasion stripes.
Stripped of the blue-gray color on the fuselage and wings and the fuselage and top in slightly too light green RAF colours, with a light underside, and 'NO-L' code, the B-25D was returned to the museum park after five weeks restoration. As with the Spitfire, the changing seasons took their toll. In all weather conditions, with falling leaves and snow, the Mitchell deteriorated. Fortunately, a large hall was built and today the Mitchell is under a roof and is assured of a protected future."
(
visit link) Krijgss.nl/birds/b25/pag5.htm