In 1949 kwam de elektrificatie van de spoorlijn Maastricht – Heerlen en Maastricht – Roermond gereed. 22 glas-in-loodramen in de stationshal van Maastricht vieren dit moment. Ze waren een geschenk van de gemeenten die aan de spoorlijn liggen. Het thema van de ramen is Limburgs Welvaart. Centraal bovenaan staan de twee personificaties Welvaart en Handel. Verder zijn de Nederlandse provinciewapens afgebeeld, het wapen van Maastricht en de wapens van 23 omliggende gemeentes. Zes van de twaalf wapens bevatten dichtregels. Samen vormen zij een gedicht.
De ramen werden ontworpen door Charles Eyck. Ze vervingen de ramen die in de Tweede Wereldoorlog verloren gingen. Eyck maakte ook vier nieuwe glas-in-loodramen voor de rondboogvensters boven de deuren, met als thema Groet aan de reiziger. De oorspronkelijke ramen waren van de hand van Jan Schouten van Atelier 't Prinsenhof in Delft.
Overvloed en handel
Op de twee bovenste ramen middenin, staan twee figuren afgebeeld. Links staat een vrouwenfiguur in een klassiek gewaad. Het is een Romeinse godin, mogelijk Fortuna. Ze draagt een cornucopia: een hoorn waar fruit uit rolt. Het is een symbool van overvloed. Het raam rechts verbeeldt Mercurius: de Romeinse god van de handel. Hij is herkenbaar aan zijn helm met vleugels. Ook heeft hij vleugels aan zijn voeten. Mercurius draagt verder een staf met vleugels waarlangs twee slangen naar boven kronkelen, ook bekend als een caduceus.
Gemeentewapens
Op de acht smalle ramen boven de centrale entree, zijn 23 gemeentewapens afgebeeld. Onder ieder wapen bevindt zich de naam van de gemeente, geschreven met een zwierige zwarte schrijfletter op een banier. Alle wapens zijn gebrandschilderd met de officiële heraldische kleuren en beeltenissen. Rondom zijn florale motieven aangebracht: groene ranken met rode en bruine accenten.
De vier ramen aan de linkerzijde bevatten van linksboven naar rechtsonder respectievelijk de wapens van Sittard, Geleen en Beek; Roermond, Linne en Maastricht; Elslo, Geulle en Bunde; en een blanco wapenschild met tekst, Susteren en Nieuwstadt.
De vier ramen aan de rechterkant bevatten de wapens van Heerlen, Nuth en Voerendaal; Venlo, Weert en Baexem; Klimmen, Valkenburg en Meerssen; en Haelen, Maasniel en Kerkrade. In het blanco wapenschild staat de tekst: “By gelegenheid van de electrificatie der hoofdspoorlynen in Limburg werden op 12 mei 1949 deze ramen door de bevolking en bedrijfsgroepen aan de N.S. aangeboden”. In een lint eronder staat: “Vervaardigd door Charles Eyck Atelier “Flos” te Steyl. Mei 1949.”
Wapens van de provincies en Maastricht
In de twaalf grote ramen zijn, rond het wapen van Maastricht, de Nederlandse provinciewapens afgebeeld. Ze onderstrepen de rol van Maastricht als grensstation en poort tot Nederland. Alle wapens zijn gebrandschilderd met de officiële heraldische kleuren en beeltenissen. Rondom zijn florale motieven geschilderd: groene ranken met rode en bruine accenten. Ieder wapen wordt gedragen door een schilddrager. Deze vertegenwoordigt de provincie met attributen en in sommige gevallen ook met klederdracht. De schilddragers zijn statisch en expressieloos afgebeeld. De tekst op de banieren boven zes provinciewapens vormen tezamen een gedicht: “Wij moeten hetgeen wij Te doen hebben begrijpen Als een onmisbaar onder Deel van het geheel en Dankbaar aanvaarden Dat ons dit is opgedragen.”
In het linkerdeel van de gevel bevinden zich de provinciewapens van: Zuid-Holland (een schilddrager te midden van gekleurde tulpen, grachtenhuizen en een schip), Noord-Holland (een schilddrager te midden van een kaasmarkt, het paleis op de Dam in Amsterdam, laken en een tulp), Zeeland (een schilddrager in Zeeuws kostuum te midden van een vuurtoren, een molen, een platbodem schelpen en vis) en Noord-Brabant (een schilddrager met een hooivork te midden van industrie, landbouw en paarden).
In het middendeel van de gevel zien we de wapens van: Limburg (een schilddrager met een mijnwerkershouweel te midden van industrie), Maastricht (een schilddrager met vleugels te midden van een historische stad), Utrecht (een schilddrager te midden van de Domtoren en bossen) en Gelderland (een schilddrager met een bijl op de schouder te midden van een edelhert en ander wild).
Tot slot zien we in het rechterdeel van de gevel de provinciewapens van Groningen (een schilddrager met een rode sjaal te midden van een platbodem, een ophaalbrug en zwartbont vee), Friesland (een schilddrager met een rode omslagdoek te midden van molens, vee, zeilschepen en een historische toren), Overijssel (een schilddrager te midden van een historische stad) en Drenthe (een schilddrager met een herdersstaf te midden van een kudde schapen en een dorp).
Charles Eyck
Charles Hubert (Charles) Eyck (1897-1983) was eerst werkzaam als plateelschilder bij de aardewerkfabriek Céramique in Maastricht. Hij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten van Rotterdam en volgde de opleiding monumentale kunst van de Rijksacademie te Amsterdam. Hij werkte als wandschilder, glazenier en schilder. Eyck ontwikkelde een expressionistische stijl die hij tot 1940 hanteerde. Nadien verving hij zijn zwierige lijnen veelal door strakkere patronen. Mensfiguren gaf hij vaak een wat starre houding met maskerachtige gelaatstrekken. Zijn kunst bleef figuratief. In 1922 won Eyck de Prix de Rome. Na een kort verblijf in het buitenland keerde hij terug naar Maastricht en omgeving. Veel van zijn glaskunst bevindt zich in de provincies Limburg en Noord-Brabant. Zijn bekendste werk is het bevrijdingsglas in de Sint-Janskerk van Gouda (1947). Voor het Centraal Station in Utrecht maakte hij ter gelegenheid van 100 jaar spoorwegen een herdenkingsbeeld dat nu in het Spoorwegmuseum staat."
(
visit link)
Eng
In 1949, the electrification of the Maastricht – Heerlen and Maastricht – Roermond railway lines was completed. 22 stained glass windows in the Maastricht station hall celebrate this moment. They were a gift from the municipalities bordering the railway line. The theme of the windows is Limburg's Prosperity. At the top center are the two personifications of Prosperity and Trade. Furthermore, the Dutch provincial coats of arms are depicted, the coat of arms of Maastricht and the coats of arms of 23 surrounding municipalities. Six of the twelve coats of arms contain lines of poetry. Together they form a poem.
The windows were designed by Charles Eyck. They replaced the windows that were lost in the Second World War. Eyck also made four new stained glass windows for the round-arched windows above the doors, with the theme Greetings to the Traveler. The original windows were designed by Jan Schouten of Atelier 't Prinsenhof in Delft.
Abundance and trade
Two figures are depicted on the two upper windows in the middle. On the left is a female figure in a classical robe. It is a Roman goddess, possibly Fortuna. She wears a cornucopia: a horn from which fruit rolls out. It is a symbol of abundance. The window on the right depicts Mercury: the Roman god of trade. He is recognizable by his helmet with wings. He also has wings on his feet. Mercury also carries a staff with wings along which two snakes snake upwards, also known as a caduceus.
Municipal coats of arms
23 municipal coats of arms are depicted on the eight narrow windows above the central entrance. Below each coat of arms is the name of the municipality, written in a elegant black script on a banner. All coats of arms are stained with the official heraldic colors and images. Floral motifs have been applied all around: green tendrils with red and brown accents.
The four windows on the left contain the coats of arms of Sittard, Geleen and Beek respectively, from top left to bottom right; Roermond, Linne and Maastricht; Elslo, Geulle and Bunde; and a blank coat of arms with the text, Susteren and Nieuwstadt.
The four windows on the right contain the coats of arms of Heerlen, Nuth and Voerendaal; Venlo, Weert and Baexem; Climbing, Valkenburg and Meerssen; and Haelen, Maasniel and Kerkrade. The blank coat of arms contains the text: “On the occasion of the electrification of the main railway lines in Limburg, these windows were donated to the N.S. by the population and business groups on May 12, 1949. offered". A ribbon underneath reads: “Manufactured by Charles Eyck Atelier “Flos” in Steyl. May 1949.”
Coats of arms of the provinces and Maastricht
In the twelve large windows, the Dutch provincial arms are depicted around the Maastricht coat of arms. They underline the role of Maastricht as a border station and gateway to the Netherlands. All coats of arms are stained with the official heraldic colors and images. Floral motifs are painted all around: green tendrils with red and brown accents. Each weapon is carried by a shield bearer. This represents the province with attributes and in some cases also with traditional costumes. The shield bearers are depicted static and expressionless. The text on the banners above six provincial coats of arms together form a poem: “We must understand what we have to do as an indispensable part of the whole and accept with gratitude that we have been assigned this.”
In the left part of the facade are the provincial coats of arms of: South Holland (a shield bearer in the middle of colored tulips, canal houses and a ship), North Holland (a shield bearer in the middle of a cheese market, the palace on Dam Square in Amsterdam, cloth and a tulip), Zeeland (a shield bearer in Zeeland costume amid a lighthouse, a mill, a flat-bottomed shell and fish) and North Brabant (a shield bearer with a pitchfork amid industry, agriculture and horses).
In the middle part of the facade we see the coats of arms of: Limburg (a shield bearer with a miner's pickaxe in the middle of industry), Maastricht (a shield bearer with wings in the middle of a historic city), Utrecht (a shield bearer in the middle of the Dom Tower and forests). ) and Gelderland (a shield bearer with an ax on his shoulder amid a red deer and other game).
Finally, in the right part of the facade we see the provincial coats of arms of Groningen (a shield bearer with a red scarf amid a flat-bottomed boat, a drawbridge and black and white cattle), Friesland (a shield bearer with a red shawl amid mills, cattle, sailing ships and a historic tower), Overijssel (a shield bearer in the middle of a historic city) and Drenthe (a shield bearer with a shepherd's crook in the middle of a flock of sheep and a village).
Charles Eyck
Charles Hubert (Charles) Eyck (1897-1983) first worked as a pottery painter at the Céramique pottery factory in Maastricht. He studied at the Academy of Visual Arts in Rotterdam and followed the monumental art course at the Rijksacademie in Amsterdam. He worked as a wall painter, glazier and painter. Eyck developed an expressionist style that he used until 1940. Afterwards he often replaced his elegant lines with tighter patterns. He often gave human figures a somewhat rigid posture with mask-like facial features. His art remained figurative. In 1922 Eyck won the Prix de Rome. After a short stay abroad he returned to Maastricht and the surrounding area. Much of his glass art is located in the provinces of Limburg and North Brabant. His best-known work is the liberation glass in the St. John's Church in Gouda (1947). He made a commemorative statue for the Central Station in Utrecht on the occasion of 100 years of railways, which is now in the Railway Museum."
(
visit link)