Grenspaal 160-IV - Zwartemeer - NL - European Historic Survey Stones, Monuments and Benchmarks on Waymarking.com

In 1901 kwamen de Nederlandse en de Pruisische regering overeen dat de grens in het veen tussen de posten met de nummers 160 en 161 over een lengte van 8 kilometer beter gemarkeerd moest worden.
Beide partijen wilden een einde maken aan de smokkel van goederen over de grens in het veen. De nieuw overeengekomen "tussenstenen" bevonden zich dan ook meestal langs de veenwegen die richting de grens liepen.

Het was echter vrij moeilijk om vaste stenen, zoals voorgeschreven in het grensverdrag van Meppen ( 1824) stevig in de moerassige veengrond te zetten. Er werden speciale constructies ontworpen om te voorkomen dat de palen in het veen wegzakte.
Er werden eikenhouten palen 5 meter diep in de grond geslagen tot op de zandbodem. Op de palen werden eiken balken geplaatst en daarbovenop een bakstenen fundering. De helft van een 1,57 meter hoge zandstenen grenspaal was in de bakstenen ingemetseld. Deze tussenstenen lagen zo ver van elkaar dat men vanaf de ene grenssteen nog gemakkelijk de volgende grenssteen kon zien in het volkomen boomloze veen van die tijd.

In die tijd was dit de Hogeweg, die van de kerk naar de grens leidde. Deze weg verdween toen het land werd ontgonnen. De grenssteen had dus geen functie meer en werd verwaarloosd. Het overgebleven stuk hing half boven een greppel.

Bij de restauratie in 2020 is besloten de grensstenen niet op de oorspronkelijke plaats terug te plaatsen maar beter zichtbaar te maken langs het fietspad, maar nog steeds pal op de grens
bron = het bord ter plekke
--------------------------

In 1901, the Dutch and Prussian governments agreed that the border in the moor between the posts numbered 160 and 161 should be better marked over a length of eight kilometres.
Both sides wanted to put an end to the smuggling of goods across the border in the moor. The newly agreed "intermediate stones" were therefore mostly located along the peat roads leading towards the border.

However, it was quite difficult to set solid stones, as prescribed in the Meppen Border Treaty ( 1824) firmly in the boggy peat soil. Special structures were designed to prevent the posts from sinking into the peat.
Oak posts were driven 5 metres deep into the ground to the sandy bottom. Oak beams were placed on the piles and a brick foundation on top. Half of a 1.57-metre-high sandstone boundary post was embedded in the bricks. These intermediate stones were so far apart that from one boundary stone one could still easily see the next boundary stone in the completely treeless peat of those days.

At the time, this was the Hogeweg, which led from the church to the border. This road disappeared when the land was reclaimed. So the boundary stone no longer had a function and was neglected. The remaining piece hung half over a ditch.

During the restoration in 2020, it was decided not to put the boundary stones back in their original place but to make them more visible along the cycle path, but still right on the boundary
source = the sign at the site

Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)

Visit Instructions:
1. A closeup photo of the waymark with your GPS, or (a part of) you in it, is required.
2. An area photo including the waymark in the view is highly appreciated.
Logs not meeting the requirements are considered arm chair visits and are therefor subject for deletion.

Recent Visits/Logs:

Date Logged Log User Rating   07/17/2023 Andre 61 visited it