
Steen nabij Rake - Deurningen (NL)
Posted by:
Axel-F
N 52° 18.192 E 006° 53.182
32U E 355888 N 5796865
Markesteen bekend als 'Steen nabij Rake', als scheiding tussen de marken Berghuizen en De Lutte.
Waymark Code: WM188MH
Location: Overijssel, Netherlands
Date Posted: 06/19/2023
Views: 2
Deze steen lag op de grens van de marken Berghuizen en Deurningen. Het proces-verbaal der grensbepaling van het grondgebied der gemeente van Weerselo uit 1827 beschrijft de steen als steen in ’t veld omstreeks het huis de Rake onder Losser.
J.G.M. Oude Nijhuis zegt over deze steen: De oude Markegrens loopt vervolgens door een gebied dat de laatste jaren ingrijpend is veranderd door de aanleg van het Hulsbeek. Bij deze aanleg is ook steen 22(27)28-01 spoorloos tenonder gegaan. Deze steen ligt westelijk van de Rake over de oude Hengelosedijk tegen de 'Platenkaamp'. Oude bronnen melden dat hier ter plaatse een kruiskuil gelegen zou hebben. Een kruiskuil is een kuil, waarin een aantal grote stenen kruisvorming gerangschikt lagen, ter meerdere beveiliging van de centrale steen. Ook wordt wel verteld, dat er in plaats van een steen een kruis gestaan zou hebben.
Het is opmerkelijk dat de knik in de Markegrens en dus ook de Markesteenlocatie beslist niet aan de oude weg van Hengelo naar Oldenzaal, en ook niet aan de weg naar Borne ligt, maar daar tussen in. En dus ook niet op het punt waar deze twee wegen samenkomen. In januari 2017 is de vervangende steen geplaatst.
Bron : (
visit link)
Over markestenen
Markestenen zijn overblijfselen die verwijzen naar het eeuwenlang gehanteerde markenstelsel in onder andere Oost-Nederland.
Het markenstelsel was gebaseerd op het inrichten en besturen van zogenaamde marken: grondgebieden die onder andere afgebakend werden met grote stenen. Deze marken kwamen vanaf de 13e eeuw in ons land hoofdzakelijk voor op de Saksische zandgronden in het oosten van ons land. De ‘woeste’ grond in de marke was gezamenlijk eigendom van de eigenaren van de boerderijen in die marke.
Langzamerhand ontstond bij het toenemen van de bevolking de behoefte nauwkeuriger te bepalen waar de grens lag tussen twee marken. Door de bevolkingsgroei ontplooide men steeds meer activiteiten aan de buitenranden van de marke. Dit leverde nogal eens conflictsituaties op. Natuurlijke landschapselementen (een beek, een grote boom of een heuvel) fungeerden oorspronkelijk als grenspunt, maar later werden ook vaak palen of veldkeien geplaatst om de grenzen beter aan te geven. Uiteraard liep ook dit bepalen van de grens weer vaak uit in geruzie tussen de marken.
Na het opheffen van de marken, rond 1850, werden de markestenen overbodig en vormden vaak een sta-in-de-weg. Ze werden verwijderd of men liet de stenen onder de grond verdwijnen. Tegenwoordig is er weer belangstelling voor de markestenen, vooral vanuit historische verenigingen. Er worden dikwijls informatiebordjes bij geplaatst die de belangstellenden iets vertelt over de betekenis van deze cultuurhistorische landschapselementen.
Bron: (
visit link)