"Dit is Joppie de Diplodocus, een van de bekendste kunstwerken van Emmen. Na een verblijf van jaren op een gemeentewerkplaats staat het grote beeld van lariks- en eikenhout sinds kort op de hoek van de Ermerweg met de Hondsrugweg in Emmen, op de parkeerplaats bij de uitbreiding van het Dierenpark.
Vroeger stond deze dinosaurus (1986) bij de ingang van de dierentuin in het centrum van Emmen en was het een speel plaats voor kinderen. Ze konden er op klimmen en klauteren.
Maker is beeldend kunstenaar Homme Veenema, met afstand de grootste leverancier van beelden in het centrum van Emmen. Joppie is onderdeel van een reeks dierenfiguren. Zo is Veenema ook verantwoordelijk voor Schildpadden (1988) aan de Hoofdstraat, Veldslak (1987) en Giraffe (1987) aan de Sterrenkamp, Olifant (1984) aan de Kerkhoflaan en Spelende Beren (1989) aan de Wilhelminastraat."
(
visit link)
Diplodocus
Diplodocus is een geslacht van sauropode dinosauriërs, behorend tot de groep van de Diplodocidae, dat tijdens het late Jura, ongeveer 150 miljoen jaar geleden, leefde in het gebied van het huidige Noord-Amerika.
Het eerste fossiel van Diplodocus werd in 1877 ontdekt in de Verenigde Staten. Het dier kreeg in 1878 van de beroemde Amerikaanse paleontoloog professor Othniel Charles Marsh zijn naam, die "dubbele balk" betekent. Die naam slaat niet op de vorm van het lichaam, zoals vaak te lezen valt, maar op de balkvormige dubbele uitsteeksels aan de onderkant van de staartwervels. De eerstbenoemde typesoort is Diplodocus longus. Later werden er nog drie soorten benoemd: Diplodocus lacustris, Diplodocus carnegii en Diplodocus hayi. De soorten verschillen maar weinig van elkaar maar bij D. lacustris gaat het vermoedelijk om een andere dinosauriër; D. hayi is later hernoemd tot Galeamopus. Een probleem is dat de fossielen die oorspronkelijk als D. longus benoemd zijn van zulke slechte kwaliteit waren dat die naam niet meer toepasselijk is op andere vondsten, hoewel er daarvan veel ooit bij ondergebracht zijn. De enige echte soort die dan overblijft, is D. carnegii waarvan enkele vrij complete skeletten bekend zijn.
Diplodocus was een erg langgerekt dier dat zeker vijfentwintig meter lang kon worden en twaalf ton zwaar. Er bestaat een nauw verwante soort, Seismosaurus hallorum, waarvan veel geleerden denken dat het eigenlijk een grote diplodocussoort is die Diplodocus hallorum genoemd kan worden, welke naam dan het onbruikbare D. longus kan vervangen voor het oude botmateriaal. Als dat waar is, werd Diplodocus nog veel groter, tot ver boven de dertig meter lengte. Toch was Diplodocus niet zo zwaar voor zijn grootte. Veel botten waren lichtgebouwd en hol van binnen om gewicht te besparen en verbonden met grote luchtzakken in de romp die ook zorgden voor een goede ademhaling. Misschien betekende dit dat het dier warmbloedig was. In ieder geval groeiden de jongen na het uitkomen uit het ei erg snel.
Diplodocus had een lange nek, een kortere zware romp en een erg lange staart die niet over de grond sleepte maar horizontaal gehouden werd. Hij stond recht op de poten waarvan vooral de achterpoten lang en stevig waren. De voorpoten waren wat korter en dunner. Diplodocus kon door zijn rechte achterpoten niet rennen maar wel vrij snel stappen. De nek droeg een kleine langwerpige kop met hoge neusgaten en vooraan lange tanden die als een hark werkten. Daarmee trok het dier naalden van naaldbomen, die heel werden ingeslikt en in de grote buik verteerd. De wetenschappers zijn het er niet over eens waarvoor de lange nek diende. Sommigen denken dat de nek schuin omhooggehouden kon worden om in de boomtoppen te eten. Anderen denken dat de hals niet sterk gebogen kon worden en dat het dier zich ook niet op de achterpoten kon oprichten. In plaats daarvan zou het alleen lage planten gegeten hebben. Diplodocus kon zich verdedigen tegen roofdieren, zoals Allosaurus, met zijn lange staart die als een zweep werkte en misschien ook met zijn lange scherpe duimklauwen. De kleur van Diplodocus is onbekend maar hij had hoornstekels op zijn rug en bijna zeker een geschubde huid.
Diplodocus is een van de bekendste dinosauriërs geworden doordat in het begin van de twintigste eeuw de schatrijke Amerikaanse staalfabrikant Andrew Carnegie kopieën van het skelet dat hij had laten opgraven van de diplodocussoort die naar hem vernoemd werd, D. carnegii, aan de keizers, koningen en presidenten van andere landen gaf om ze in hun nationale musea te zetten.
(
visit link)
Eng
"This is Joppie de Diplodocus, one of the most famous works of art in Emmen. After spending years at a municipal workshop, the large statue of larch and oak wood has recently been placed on the corner of Ermerweg and Hondsrugweg in Emmen, in the parking lot at the expansion of the Zoo.
This dinosaur (1986) used to be at the entrance of the zoo in the center of Emmen and it was a playground for children. They could climb and clamber on it.
Maker is visual artist Homme Veenema, by far the largest supplier of images in the center of Emmen. Joppie is part of a series of animal figures. Veenema is also responsible for Turtles (1988) on the Hoofdstraat, Veldslak (1987) and Giraffe (1987) on the Sterrenkamp, ??Olifant (1984) on the Kerkhoflaan and Speelde Beren (1989) on the Wilhelminastraat."
(
visit link)
diplodocus
Diplodocus is a genus of sauropod dinosaurs belonging to the group Diplodocids, which lived in the area of ??present-day North America during the late Jurassic, about 150 million years ago.
The first fossil of Diplodocus was discovered in the United States in 1877. The animal was given its name in 1878 by the famous American paleontologist Professor Othniel Charles Marsh, which means "double beam". That name does not refer to the shape of the body, as can often be read, but to the beam-shaped double protrusions at the bottom of the tail vertebrae. The first named type species is Diplodocus longus. Later three more species were named: Diplodocus lacustris, Diplodocus carnegii and Diplodocus hayi. The species differ little from each other, but D. lacustris is probably a different dinosaur; D. hayi was later renamed Galeamopus. One problem is that the fossils originally named D. longus were of such poor quality that the name no longer applies to other finds, although many of them were once classified. The only real species that remains is D. carnegii, of which some fairly complete skeletons are known.
Diplodocus was a very elongated animal that could grow to be twenty-five meters long and twelve tons in weight. There is a closely related species, Seismosaurus hallorum, which many scholars believe is actually a large diplodocus species that may be called Diplodocus hallorum, which name may replace the useless D. longus for the ancient bone material. If true, Diplodocus grew much larger, well over thirty meters in length. Still, Diplodocus was not that heavy for its size. Many bones were lightly built and hollow inside to save weight and connected to large air sacs in the torso that also allowed for proper breathing. Perhaps this meant that the animal was warm-blooded. In any case, the fry grew very quickly after hatching from the egg.
Diplodocus had a long neck, a shorter heavy rump and a very long tail that did not drag on the ground but was held horizontally. He stood upright on the legs, the hind legs in particular were long and sturdy. The front legs were somewhat shorter and thinner. Diplodocus could not run because of his straight hind legs, but he could walk quite quickly. The neck bore a small elongated head with high nostrils and long front teeth that acted like a rake. With it, the animal pulled needles from coniferous trees, which were swallowed whole and digested in the large abdomen. Scientists disagree about what the long neck was for. Some think that the neck could be held up at an angle to eat in the treetops. Others think that the neck could not be bent strongly and that the animal could not rise up on its hind legs. Instead, it would have eaten only low plants. Diplodocus could defend itself against predators, such as Allosaurus, with its long tail that acted like a whip and perhaps also with its long sharp thumb claws. The color of Diplodocus is unknown but he had horns on his back and almost certainly scaly skin.
Diplodocus has become one of the most famous dinosaurs when, in the early twentieth century, the wealthy American steelmaker Andrew Carnegie had excavated copies of the skeleton of the species of diplodocus named after him, D. carnegii, to the emperors, kings and kings. presidents of other countries to put them in their national museums.
(
visit link)