Na de inval van de Fransen gingen vele geruchten de ronde die alom verwarring zaaiden. Op 13 juni kwamen de eerste vluchtelingen vanuit Utrecht naar Woerden. Op 15 juni hoorde men dat arbeiders bij Nieuwerbrug bezig waren de Rijn af te dammen. Voor de Woerdenaren betekende dit twee dingen: dat zij niet verdedigd zouden worden en dat het omliggende land onder water zou komen te staan. Al bijna honderd jaar was er geen dreiging van vijanden geweest in Woerden, waardoor de vestingwerken waren verwaarloosd en er bovendien onvoldoende bewapening was. Op vrijdag 24 juni verscheen de Markies van Rochefort met enkele honderden ruiters voor Woerden. Hoewel de bezetting een zware last was en er enkele incidenten plaatsvonden, bleef het normale stadleven toch wel zijn gang gaan. Op 11 juli verlieten de Franse troepen Woerden om onverklaarbare reden, maar op 18 september keerden ze terug, dit keer met de veldmaarschalk Luxembourg aan het hoofd.
Om Woerden weer te heroveren op de Fransen, was het zaak om de vijand aan te vallen op een plek waar zij het niet verwachtten. Commandant Johan Maurits van Nassau-Siegen zou, vanuit Muiden, het doen lijken alsof zij Naarden probeerden terug te winnen. Deze plek was na de laatste Franse troepenreducties namelijk onderbezet geraakt. Gezien Luxembourg erg bang was voor een aanval op Naarden, liet hij zich gemakkelijk weglokken, waardoor het Staatse leger zijn eigenlijke plan kon uitvoeren.
Deze slag om Woerden staat ook bekend als de Slag bij Kruipin, genoemd naar het fort een paar honderd meter ten noorden van Woerden.
Willem III verzamelde voor zijn bliksemaanval 6.500 à 7.000 man.
Op 11 oktober werd Woerden omsingeld met een paar duizend man en twaalf kanonnen. Prins Willem leidde zo’n 4.000 soldaten door de voorstad naar de stad toe. De graaf van Hoorne viel met zo’n 1.600 soldaten aan vanuit Goejanverwellesluis. De generaal van de infanterie Frederik van Nassau-Zuylenstein deed hetzelfde op de belangrijkste toegangsweg, de Rijndijk. Nassau-Zuylenstein moest het doen met slechts twee kanonnen en zo’n 1.500 soldaten. Daarom zette hij zijn soldaten aan het werk om – met enige haast – schansen te graven waarmee de vijand zo lang mogelijk afgehouden moest worden. De Fransen werden verwacht aan zijn kant van de stad aan te komen en het gevecht te beginnen. Toen Luxembourg zich bewust werd van de bestorming door het Staatse leger op het door de Fransen bezette Woerden, verzamelde hij 6.000 soldaten en trok hij, dwars door geïnundeerd gebied, naar de stad voor het gevecht.
In de nacht van 11 op 12 oktober probeerde Luxembourg de troepen van Nassau-Zuylenstein te bestormen, maar die weerden de aanval af. Na deze mislukte aanval van de Fransen liet Luxembourg een van zijn generaals een verkenning uitvoeren in het gebied. Hij kwam terug met een route. De Fransen speelden het klaar om in het holst van de nacht in de rug van Nassau-Zuylenstein en zijn soldaten op te duiken.[36] Hierna volgde een zeer bloedig gevecht. Luitenant-generaal Antoine Manassès, markies van Feuquières en een van Luxembourgs onderbevelhebbers, schreef in zijn memoires dat het gevecht bij Woerden het hardste was dat hij ooit gezien had. De herovering van Woerden mislukte jammerlijk. Aan de westkant van de stad moesten de prins van Oranje en Graaf van Hoorne zich terugtrekken naar Bodegraven. In de slag om Woerden sneuvelden zo’n 600 Nederlanders en 2.000 Fransen. Nassau-Zuylenstein had de slag ook niet overleefd.
bron (
visit link)
meer weten??
(
visit link)
(
visit link)
Slag om Woerden (1672)
---------------
After the invasion of the French, many rumours circulated, causing confusion everywhere. On June 13, the first refugees came from Utrecht to Woerden. On 15 June it was heard that workers near Nieuwerbrug were busy damming up the Rhine. For the people of Woerden this meant two things: that they would not be defended and that the surrounding land would be flooded. For almost one hundred years, there had been no threat from enemies in Woerden, which meant that the fortifications had been neglected and, moreover, they were insufficiently armed. On Friday 24 June, the Marquis of Rochefort appeared before Woerden with several hundred horsemen. Although the occupation was a heavy burden and there were some incidents, normal city life continued. On 11 July the French troops inexplicably left Woerden, but on 18 September they returned, this time with Field Marshal Luxembourg at their head.
To recapture Woerden from the French, it was necessary to attack the enemy where they did not expect it. Commander Johan Maurits van Nassau-Siegen would, from Muiden, make it look as if they were trying to recapture Naarden. After all, this place was undermanned after the last French troop reductions. As Luxembourg was very afraid of an attack on Naarden, he easily let himself be lured away, which allowed the State army to carry out its real plan.
This battle of Woerden is also known as the Battle of Kruipin, named after the fortress a few hundred metres north of Woerden.
Willem III gathered 6,500 to 7,000 men for his lightning attack.
On 11 October, Woerden was surrounded by a few thousand men and twelve cannons. Prince William led some 4,000 soldiers through the suburbs towards the city. The Count of Hoorne attacked with some 1,600 soldiers from Goejanverwellesluis. The general of infantry Frederick of Nassau-Zuylenstein did the same on the main access road, the Rijndijk. Nassau-Zuylenstein had to manage with only two cannons and about 1,500 soldiers. Therefore, he put his soldiers to work digging - with some haste - entrenchments in order to hold off the enemy as long as possible. The French were expected to arrive on his side of the city and begin the fight. When Luxembourg became aware of the assault by the State army on the French-occupied Woerden, he gathered 6,000 soldiers and marched, across inundated territory, to the city for the battle.
During the night of 11 to 12 October, Luxembourg tried to storm the troops of Nassau-Zuylenstein, but they repulsed the attack. After this failed attack by the French, Luxembourg had one of his generals reconnoitre the area. He came back with a route. The French managed to get in the back of Nassau-Zuylenstein and his soldiers in the dead of night,[36] after which a very bloody battle ensued. Lieutenant-General Antoine Manassès, Marquis of Feuquières and one of Luxembourg's sub-commanders, wrote in his memoirs that the fight at Woerden was the harshest he had ever seen. The recapture of Woerden failed miserably. On the western side of the city the prince of Orange and Count of Hoorne had to retreat to Bodegraven. In the battle of Woerden some 600 Dutchmen and 2,000 Frenchmen were killed. Nassau-Zuylenstein did not survive the battle either.
source (
visit link)
want to know more?
(
visit link)
(
visit link)
Battle of Woerden (1672)