De Salviuskerk (bijgenaamd: d'Alde Wite = de oude witte) was oorspronkelijk gewijd aan Sint-Salvius. De romaanse kerk, gebouwd in de 12e eeuw werd in 1504 verbouwd, waarbij met name het koor en de zuidmuur een gotisch karakter kregen. De eenbeukige kerk is gedekt door een houten tongewelf. De toren werd in 1544 gebouwd met daarin een door Geert van Wou gegoten klok uit 1493. De zuidingang heeft een fronton met een doodshoofd tussen twee obelisken. Naast de ingang bevindt zich een memoriesteen ter nagedachtenis van Eise Eisinga. De fronton boven de oostingang heeft drie beelden van de deugden, zoals Caritas.
Het orgel uit 1653 is het oudste kerkorgel van Friesland en werd gemaakt door de gebroeders Arnoldus en Tobias Bader. Het orgel werd in de 19e eeuw gerestaureerd door Willem Hardorff en in de 20e eeuw door Bakker & Timmenga. De kerk heeft zeven herenbanken en een groot aantal grafzerken.
Geschiedenis van de kerk:
"Sint Salvius. Sinds 1879 draagt de kerk van Dronryp de bijnaam ‘d Alde Wite. Kerk en toren werden toen voorzien van okergeel geverfde blokpleister van portlandcement. In 1956 werd die van de toren weer verwijderd., maar de bijnaam ‘d Alde Wite bleef. Voor 1879 heette de kerk Sint Salvius naar een vrij onbekende Frankische heilige die begin 7e eeuw bisschop van Amiens was. Ook andere Friese kerken dragen de namen van Frankische heiligen zoals bijvoorbeeld Sint Martinus. Begrijpelijk, aangezien het de Franken waren die Friesland het Christendom brachten. De eerste sporen van een stenen kerk op de plek van de Sint Salvius stammen uit de eerste helft van de 12e eeuw en zijn van een tufstenen koor in romaanse stijl, waarschijnlijk de eerste uitbreiding van een ouder houten kerkje uit de 11e of mogelijk al van het eind van de 10e eeuw. Beiden bouwsels van bescheiden omvang die binnen het grondplan van de huidige kerk lagen. Eind 12e eeuw wordt het houten schip van de kerk vervangen door een veel bredere bouw van tufsteen , even breed als de huidige kerk. Voor het eerst krijgt de kerk dan een toren. Net als op veel andere dorpen is dat een zadeldaktoren. Een groot deel van de noordmuur van deze kerk is bewaard gebleven en nog altijd zichtbaar in het huidige kerkgebouw. Omstreeks 1386 wordt het oude koor afgebroken en verbreed en de oude kerk met maar liefst 18 meter in oostelijke richting verlengd. Daarmee krijgt de kerk zijn huidige afmetingen. De stijl is nog steeds romaans met ramen met ronde bogen, al zijn de ramen in de uitbreiding aanzienlijk hoger dan die in de oude bouw. In de tweede helft van de veertiende eeuw verrijst aan de noordkant van het koor een sacristie. Rond 1504 wordt de kerk nog eens ingrijpend verbouwd. De hele kerk wordt een kleine drie meter hoger gemaakt en krijgt een nieuwe kap en in de zuidmuur nieuwe spitse gotische vensters. Zo ontstond het voor ‘d Alde Wite typerende verschil tussen een gesloten noordmuur met kleine vensters en een opvallend open zuidmuur. Mogelijk heeft dat te maken met de specifieke ligging van de kerk, niet midden in de bebouwing, maar aan de noordrand van het dorp. Ook de belangrijke Hobbema State, waar toen de familie Hobbema en later de familie Glins woonde en Osinga State lagen ten zuiden van de kerk, met de gevel in de richting van de kerk. De verbouwing van de kerk werd voor een groot deel door de bewoners van deze staten gefinancierd en het is dus niet denkbeeldig dat zij een belangrijke stem hadden in hoe de naar hun staten toegekeerde kant van de kerk er kwam uit te zien: groots en voornaam. In 1546 tenslotte krijgt de kerk zijn huidige toren, bestaande uit drie geledingen: twee vierkanten en een achtkant."
(
visit link)
Eng
The Salvius Church (nicknamed: d'Alde Wite = the old white) was originally dedicated to Saint Salvius. The Romanesque church, built in the 12th century, was renovated in 1504, with the choir and the south wall in particular being given a Gothic character. The single-aisled church is covered by a wooden barrel vault. The tower was built in 1544 with a clock cast by Geert van Wou from 1493. The south entrance has a pediment with a skull between two obelisks. Next to the entrance is a memorial stone in memory of Eise Eisinga. The pediment above the east entrance has three statues of the virtues, such as Caritas.
The organ from 1653 is the oldest church organ in Friesland and was made by the brothers Arnoldus and Tobias Bader. The organ was restored in the 19th century by Willem Hardorff and in the 20th century by Bakker & Timmenga. The church has seven pews and a large number of gravestones.
History of the Church:
"Saint Salvius. Since 1879, the church of Dronryp has been nicknamed 'd Alde Wite. The church and tower were then provided with Portland cement block plaster painted in ocher yellow. In 1956 the tower was removed again, but the nickname 'd Alde Wite remained. Before 1879, the church was called Saint Salvius after a relatively unknown Frankish saint who was bishop of Amiens in the early 7th century. Other Frisian churches also bear the names of Frankish saints, such as Saint Martin, which is understandable, since it was the Franks who brought Christianity to Friesland. The first traces of a stone church on the site of Saint Salvius date from the first half of the 12th century and are of a Romanesque tufa choir, probably the first extension of an older wooden church from the 11th or possibly already from the 11th century. the end of the 10th century Both buildings of modest size that lay within the ground plan of the present church.At the end of the 12th century the wooden nave of the church was replaced by a much wider construction of tuff, as wide as the present church. For the first time, the church will have a tower. As in many other villages, this is a gable roof tower. Much of the north wall of this church has been preserved and is still visible in the current church building. Around 1386 the old choir was demolished and widened and the old church extended by no less than 18 meters in an easterly direction. This gives the church its current dimensions. The style is still Romanesque with windows with round arches, although the windows in the extension are considerably higher than those in the old building. In the second half of the fourteenth century, a sacristy was built on the north side of the choir. Around 1504 the church was radically renovated again. The entire church will be made three meters higher and will receive a new roof and new pointed Gothic windows in the south wall. This is how the difference, typical for 'd Alde Wite, between a closed north wall with small windows and a striking open south wall. This may have to do with the specific location of the church, not in the middle of the built-up area, but on the northern edge of the village. Also the important Hobbema State, where the Hobbema family and later the Glins family lived, and Osinga State were south of the church, with the facade towards the church. Much of the rebuilding of the church was financed by the residents of these states, so it is not inconceivable that they had a significant say in what the side of the church turned towards their states would look like: grand and distinguished. Finally, in 1546 the church got its current tower, consisting of three sections: two squares and an octagon."
(
visit link)