[NL] "Historiek en context
De Congregatie van de Allerheiligste Verlosser of paters redemptoristen, een van oorsprong Napolitaanse kloosterorde, was sinds 1832 in België gevestigd, met kloosters in Doornik, Luik, Sint-Truiden, Bergen en Brussel. De oprichting van het klooster in Antwerpen dateert van 1857, jaar waarin de redemptoristen de resten van het voormalige, 17de-eeuwse Theresianenklooster aan het Hopland verwierven. Nog datzelfde jaar werd een nieuwe kloosterkerk opgetrokken gewijd aan ordestichter de Heilige Alphonsus van Liguori, waarvan de inwijding plaats vond op 1 december. Het kloostercomplex kreeg in 1885 een nieuw gevelfront en voorbouw in neo-Vlaamserenaissance-stijl, naar een ontwerp door de architect François Baeckelmans. Van geen van beide bouwcampagnes werden de bouwdossiers teruggevonden. In 1971 werd de kloosterkerk gesloopt voor de bouw van de aanpalende parkeergarage; architect Joseph Louis Stynen tekende in 1970 de plannen voor de modernisering van het klooster moderniseerde en de bouw van een nieuwe, kleinere kloosterkerk op de binnenplaats, ingewijd in 1973. De redemptoristen verlieten het klooster in 2003, waarna de gebouwen werden gerenoveerd tot een complex met handelsruimte en negen appartementen, naar een ontwerp door de architecten Karel Beeck en Pat Heylen uit 2003-2004, uitgevoerd vanaf 2005.
Het redemptoristenklooster behoort tot het rijpe oeuvre van François Baeckelmans, die als architect actief was van vermoedelijk midden jaren 1850 tot zijn overlijden in 1896. Vroeg in zijn loopbaan voltooide hij enkele belangrijke ontwerpen van zijn vroegtijdig overleden, jongere broer Louis Baeckelmans, waaronder het Gerechtshof aan de Britselei. In zijn eigen ontwerpen verruilde hij het conventionele neoclassicisme al in een vroeg stadium voor de pittoreske neo-Vlaamserenaissance of de neogotiek. Tijdens de latere jaren 1880 ontwierp Baeckelmans het grauwzustersklooster in de Lange Sint-Annastraat, en het Instituut Onze-Lieve-Vrouw aan de Amerikalei. Tot zijn laatste realisaties behoort de Sint-Rochuskerk met pastorie te Deurne.
Architectuur
Het langgerekte, drie bouwlagen hoge gevelfront onder een complex zadeldak (leien) met oorspronkelijk afgesnuite dakkapellen, telt vandaag nog zeven en een halve traveeën. De drie en een halve linker traveeën, met het portaal van de kloosterkerk gemarkeerd door het beeld van de patroonheilige en een getrapte geveltop, werden in 1971 afgesplitst en gesloopt. De lijstgevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, met smeedijzeren sierankers, gebruik van witte natuursteen voor waterlijsten, speklagen, hoekkettingen, kozijnen, diamantkoppen, kraagstenen, steigergaten, voluten en dekstenen, en blauwe hardsteen voor de bewerkte plint. Horizontaal geleed door de puilijst, legt de compositie de klemtoon op het drie traveeën brede, hoger opgetrokken en gedesaxeerde middenrisaliet. Dit laatste mondt uit in een tuitgevel met schouderstukken, voluten en een tweeledige, getrapte bekroning, uitgewerkt als een gebroken, gebogen fronton met overhoeks topstuk en smeedijzeren kruis. Een rondboognis met sokkel in de top draagt het beeld van Christus Zaligmaker, vermoedelijk van de hand van beeldhouwer Louis Kockerols, auteur van het verdwenen Heilige Alphonsus van Liguoribeeld boven het kerkportaal, of van zijn broer architect en beeldhouwer Adolphus Kockerols. Oorspronkelijk werd het gevelfront gemarkeerd door discrete zijrisalieten, waarvan enkel het rechter bewaard is. De korfboogpoort met waterlijst, diamantkopsleutels, wortelmotieven en bewaarde houten poort, vormde het pendant van het kerkportaal met beeldnis in het verdwenen linker risaliet. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van oorspronkelijk getraliede, rondbogige twee- of drielichten met waterlijst en doorgetrokken imposten op de begane grond, en kruiskozijnen onder boogvelden met diamantkoppen op de bovenverdiepingen. Natuurstenen Madonnabeeld met sokkel en smeedijzeren lichtarm op de eerste verdieping. Een rondboogfries op kraagstenen en een houten kroonlijst vormt de gevelbeëindiging. Bij de recente renovatie werden de gelijkvloerse twee- en drielichten verlaagd, onder meer tot winkelportaal (vierde travee), en de dakkapellen vernieuwd; het vlak omlijste rechthoekige portaal (tweede travee) dateert van de bouw van de nieuwe kapel in 1970-1973.
Stadsarchief Antwerpen, bouwdossiers 18#54377 en 197#20040066."
(
visit link)
[EN] "History and context
The Congregation of the Most Holy Redeemer or Redemptorist Fathers, a Neapolitan monastic order of origin, had been established in Belgium since 1832, with monasteries in Tournai, Liege, Sint-Truiden, Mons and Brussels. The foundation of the monastery in Antwerp dates from 1857, the year in which the Redemptorists acquired the remains of the former 17th-century Theresian monastery on the Hopland. In the same year, a new monastery church was built dedicated to the founder of the Order, Saint Alphonsus of Liguori, whose consecration took place on 1 December. In 1885, the monastery complex was given a new façade front and an extension in the neo-Flemish Renaissance style, designed by the architect François Baeckelmans. The building files of neither of the two building campaigns were found. In 1971, the monastery church was demolished for the construction of the adjoining car park; in 1970, architect Joseph Louis Stynen drew up plans for the modernisation of the monastery and modernised the construction of a new, smaller monastery church in the courtyard, inaugurated in 1973. The Redemptorists left the monastery in 2003, after which the buildings were renovated into a complex with commercial space and nine apartments, designed by the architects Karel Beeck and Pat Heylen from 2003-2004, and executed from 2005 onwards.
The Redemptorist monastery is part of the mature oeuvre of François Baeckelmans, who was active as an architect from probably the mid-1850s until his death in 1896. Early in his career, he completed several important designs by his younger brother Louis Baeckelmans, who died prematurely, including the Court of Appeal on the Britselei. In his own designs he traded conventional neoclassicism for the picturesque neo-Flemish Renaissance or the neo-gothic style at an early stage. During the later 1880s, Baeckelmans designed the Gray Sisters' Monastery in Lange Sint-Annastraat and the Onze-Lieve-Vrouw Institute on the Amerikalei. Among his latest achievements is the church of St. Roch with rectory in Deurne.
Architecture
The elongated, three-storey façade front under a complex gable roof (slate) with originally cut-off dormers, still has seven and a half bays today. The three and a half bays on the left, with the portal to the monastery church marked by the statue of the patron saint and a stepped gable top, were split off and demolished in 1971. The facade of the frame has a pair of red brick masonry in cross-work, with wrought-iron ornamental anchors, the use of white natural stone for water frames, bacon layers, corner chains, frames, diamond heads, corbels, scaffolding holes, volutes and capstones, and blue bluestone for the carved plinth. Articulated horizontally by the bulwark, the composition emphasizes the three bays of wide, elevated and desaxed mid-risalite. The latter leads to a gable with shoulder pads, volutes and a double stepped crown, worked out like a broken, curved pediment with an angled masterpiece and a wrought-iron cross. A round arch with plinth in the top carries the statue of Christ the Saviour, presumably by the hand of sculptor Louis Kockerols, author of the disappeared Saint Alphonsus of Liguori statue above the church portal, or of his brother architect and sculptor Adolphus Kockerols. Originally, the front of the façade was marked by discrete side rivalries, of which only the right one has been preserved. The hive arch gate with water frame, diamond head keys, root motifs and preserved wooden gate, formed the counterpart of the church portal with a niche in the disappeared left risalite. Furthermore, the rebellion complies with a regular ordinance scheme, consisting of registers of originally barred, rounded two or three lights with a water frame and continuous imposts on the ground floor, and cross-bar frames under arched fields with diamond heads on the upper floors. Natural stone Madonn statue with pedestal and wrought-iron light arm on the first floor. A round arch frieze on corbels and a wooden cornice form the end of the façade. During the recent renovation, the ground floor two and three-lights were lowered, among other things to form a shopping portal (fourth bay), and the dormers were renewed; the flat-framed rectangular portal (second bay) dates from the construction of the new chapel in 1970-1973.
Antwerp City Archives, construction files 18#54377 and 197#20040066."
Translated with Deepl Translator