NL
In het Neolithicum rond 3300 voor Chr. werd er in deze mijnen vuursteen gedolven voor het maken van werktuigen. Door de grofkorreligheid van het materiaal is het redelijk schokbestendig en daarmee zeer geschikt voor het vervaardigen van onder andere vuursteenbijlen.
Rond 1880 werd er voor het eerst melding gemaakt van in de omgeving van Valkenburg gevonden Valkenburger vuursteen waarvan werktuigen gemaakt waren.
In onder andere 1937 en 1940 werden in het Geböschke aan de Nerum te Oud-Valkenburg en de Schaelsberg enkele hertshoornen hakken gevonden die gebruikt waren voor delving.
In 1970 werd door de geologische kartering uitgevoerd door de Rijks Geologische Dienst te Heerlen de exploitatiezones ontdekt en beschreven die zich bevonden aan de noordelijke dalwand van de Geul in de buurt van de Schaelsberg. Hier werd over een gebied van twee hectare een bestrooiing met vuursteenafslag aangetroffen. Tevens werden er vuursteenafslagen gevonden in de Sibbergrubbe en het Biebosch. Behalve afslagen werden ook enkele halffabricaten van grote bijlen gevonden en vond men een vrij grote groeve. Vuursteen werd dus niet alleen uit aan het oppervlak gelegen verweerde kalksteen gewonnen, maar men gebruikte ook harde onverweerde kalksteen daarvoor. Op basis van de vondsten ging men ervan uit dat de vuursteen in dagbouw gewonnen was gezien de in ruime mate aanwezige gemakkelijk exploiteerbare hellingafzettingen.
In 1990 werd er vanuit het Instituut voor Prehistorie te Leiden onder leiding van Fred Brounen begonnen aan veldverkenning en opgravingen om meer inzicht te krijgen, een goed voorbeeld van mijnbouwarcheologie. Daarbij werd aanvankelijk het Biebosch als onderzoeksterrein gekozen. Daar bracht men afslagen en ander prehistorisch productieafval in kaart. Door dit onderzoek ontstond er het beeld dat het hier ging om een langgerekte smalle zone waar niet alleen vuursteen was bewerkt, maar mogelijk ook vuursteen was gewonnen. Men groef proefputjes om deze hypothese te staven waarbij de sporen van prehistorische dagbouw tevoorschijn kwamen, het betrof de winningskuilen als vulling o.a. Kerbschlägel. Enkele plekken kon men in verband brengen met de winning van vuursteen, waarbij de vulling van putjes onder andere een grote-productie-afslagen- en een paar vuurstenen winningswerktuigen betrof. Verder vond men een mardel (een ondiepe mijn met een brede schacht en nisvormige galerijen) en een venster naar een andere mijn. Hier trof men diverse exemplaren winningswerktuigen aan die van hetzelfde type ook in dagbouwputten gevonden waren. In de mijn werden ook de sporen van een vuurtje aangetroffen in de vorm van houtskool dat gedateerd kon worden op 3280 - 2780 v.Chr.
In 1992 werd het terrein boven de Plenkertstraat bezocht door Fred Brounen, Karen van der Graaf en amateurarcheoloog Hub Pisters. Daar werd een afslag gevonden die men meenam naar de Plenkertstraat om daar te vergelijken met de knollen in de kalksteenwand. Aldaar constateerden ze enige gaten in de wand die herkenbaar en vergelijkbaar waren met de galerijtjes van de mijn in het Biebosch. Zo werden door hen de vuursteenmijnen ontdekt. Daarna is er hier door het toenmalige Instituut voor Prehistorie van de Universiteit Leiden uitvoerig onderzoek gedaan.
Op 26 mei 1999 werden de vuursteenmijnen van Valkenburg aan de Plenkertstraat aangewezen als wettelijk beschermd archeologisch monument (rijksmonument).
Op 4 juli 2003 werd, na inrichting van het monument, de vuursteenmijnen officieel gepresenteerd aan het publiek dat vanaf toen langs een 53 meter lange balustrade met informatiepanelen langs en over de mijntjes kan lopen.
EN
In the Neolithic around 3300 BC. In this mines flint was mined for making tools. Due to the coarseness of the material it is reasonably shock-resistant and therefore very suitable for the manufacture of, among other things, flint axes.
Around 1880 there was mention for the first time of Valkenburg flint found in the Valkenburg area of ??which tools were made.
In 1937 and 1940, horns were found in the Geböschke on the Nerum in Oud-Valkenburg and the Schaelsberg deer horns that had been used for delving.
In 1990, from the Institute for Prehistory in Leiden led by Fred Brounen began field exploration and excavations to gain more insight, a good example of mining archeology. Initially, the Biebosch was chosen as a research area. This was where you were able to identify exits and other prehistoric production waste. This investigation led to the impression that this was an elongated narrow zone where not only flint had been processed, but possibly even flint had been extracted. Groove test wells were digested to substantiate this hypothesis, revealing the traces of prehistoric open-cast mining, it concerned the extraction pits as filling, among others, Kerbschlägel. A few places could be linked to the extraction of flint, where the filling of pits included a large-scale production and a few flint extraction tools. Furthermore, one found a mardel (a shallow mine with a wide shaft and niche galleries) and a window to another mine. Here, several specimens were found which were of the same type also found in opencast pits. In the mine the traces of a fire were also found in the form of charcoal that could be dated at 3280 - 2780 BC.
In 1992, the site above the Plenkertstraat was visited by Fred Brounen, Karen van der Graaf and amateur archaeologist Hub Pisters. There a turn was found that was taken to the Plenkertstraat to compare it with the tubers in the limestone wall. There they found some holes in the wall that were recognizable and comparable to the galleries of the mine in the Biebosch. Thus, the flint mines were discovered by them. Subsequently, extensive research was carried out here by the then Institute for Prehistory at Leiden University.
On May 26, 1999, the flint mines of Valkenburg on the Plenkertstraat were designated as legally protected archaeological monument (national monument).
On 4 July 2003, after the monument was laid, the flint mines were officially presented to the public, which from then on along a 53 meter long balustrade with information panels along and over the mines can run.
Sources:
(
visit link)
(
visit link)
(
visit link)