Gallo-Romeins Tempelcomplex, Tongeren, Limburg, Belgium - Belgium Monument Registers on Waymarking.com

NL

Gans het terrein is hier stelselmatig en kunstmatig opgehoogd tot tegen de omheiningsmuur, die als steunmuur dienst doet en nog tot op een hoogte van meer dan 4 meter bewaard is. Het hele terras werd opgenomen, niet alleen binnen de eerste stadsomwalling, maar ook binnen de tweede, hetgeen wel opmerkenswaardig is daar hierdoor de stad ver uitgerokken werd naar het noorden toe.

Dit complex bestaat uit drie delen: de eigenlijke tempel, de omringende zuilenhalle met aanpalende gebouwen, en de buiten het tempelcomplex gelegen bijgebouwen. Vooraf mag gezegd dat het geheel ouder is dan de stadsmuur en dat het door deze werd ingesloten en zelfs gedeeltelijk overbouwd. De gebouwen zijn gericht naar het stratenschema van de stad, schema dat denkelijk rond het midden van de eerste eeuw werd vastgelegd. Buiten het complex, op de noordwesthelling, bevinden zich enkele bijgebouwen. Hun functie en betekenis zijn vooralsnog niet duidelijk. Verder werden een reeks diepe, vierkante afvalputten - misschien offerkuilen -, aangetroffen geschikt langs de oostrand van de porticus.

De tempel te Tongeren kan in de reeks grote tempels worden gerangschikt. Het feit echter dat te Tongeren de cella niet zuiver vierkant doch rechthoekig is en dat de omgang langs de voorkant breder is en hierop dus klaarblijkelijk de nadruk werd gelegd, is een kenmerk van romanisering. Tijdens een vergroting van de tempel zou nog meer de nadruk op de voorgevel zijn gelegd door de aanbouw van een echte zuilpronaos, ditmaal met dezelfde breedte als de omgang. Deze laatste omgaf ditmaal gans de thans langgestrekte cellapronaos, waardoor een opmerkenswaardige synthese werd bekomen van de romeins-italische peripterostempel en het inheems heiligdom met lager gelegen omgang. De aan beide uiteinden van de voorgevel aangebrachte hoekmassieven, waartussen de trap was aangelegd, wijzen er op dat gans de voorgevel nu uit een colonnade bestond, waarop de brede trap toegang verleende.

De tempel was op een verhoog of podium aangelegd, een normaal verschijnsel in de italisch-romeinse bouwkunst. Tijdens de opgravingen zijn, spijtig buiten elk verband, twee zuilfragmenten gevonden; ze zijn gehouwen in een witte, zeer korrelige jurakalksteen ; het eerste fragment vertoont halfrond uitgehaalde cannelures. Het tweede fragment heeft convexe, door groeven onderlijnde cannelures.

In het puin rond de tempel werden vele fragmenten van marmerbekleding aangetroffen, alsmede fresco-stukken met zwarte beschildering. Denkelijk wijzen deze elementen op de versiering van de cella.

Vóór de tempel strekte zich een plein uit, met grote steenplaten geplaveid. Een belangrijke vaststelling is dat gans het tempelcomplex en ook de enkele daarbuiten liggende gebouwen, ouder zijn dan de eerste stenen omheining van de stad. Door de bouw van deze laatste werden de bijgebouwen gelegen ten noorden van de tempel gesneden en door aanvullingslagen overdekt; het materiaal hierin aangetroffen gaat tot in het midden van de tweede eeuw. Het tempelcomplex is dus ouder.

Samengevat kan besloten worden dat het complex te Tongeren, met zijn terrassen, zuilenhalle en podiumtempel best past bij de architectuur van het einde van de eerste en het begin van de tweede eeuw. De verbouwing zou dan kunnen gebeurd zijn in de loop van de tweede helft van de tweede eeuw, misschien in verband met de aanleg van de nieuwe, grootse stadsomheining.

Het is ten andere logisch een oudere cultusplaats alhier te veronderstellen daar zoniet moeilijk te begrijpen is waarom zulke omvangrijke terrasseringswerken werden uitgevoerd; dit kan slechts gebeurd zijn omdat men trachtte de tempel zelf op zijn traditionele plaats te bewaren.

En hiermede hebben we dan het delicate probleem aangeraakt van de betekenis van deze tempel: dat hij met bronnen iets te maken heeft staat vrijwel vast en wordt verklaard door de ondergrond ter plaatse. De ligging aan de rand van de stad sluit uit dat het hier zou gaan om een forumtempel of Capitool. De porticus rond de tempel en de talrijke vertrekken hierin aangebracht, wijzen als op een thermale instelling, een "Kurort", waar om genezing wordt gevraagd.

De tempel bleef waarschijnlijk bestaan tot aan het einde van Romeins Tongeren; hij werd ingesloten binnen de omheining die in de vierde eeuw werd opgericht. Het is niet uitgesloten, dat het verdwijnen van de tempel in verband moet worden gebracht met de activiteit van bisschop Servatius te Tongeren rond het midden van de vierde eeuw


EN



The entire site has been systematically and artificially raised up to the wall of the fence, which serves as a retaining wall and is still stored up to a height of more than 4 meters. The entire terrace was included, not only within the first city wall, but also within the second, which is worth noting as it extended the city to the north.

This complex consists of three parts: the actual temple, the surrounding colonnade with adjoining buildings, and the outbuildings outside the temple complex. It may be said in advance that the whole is older than the city wall and that it was enclosed by it and even partially overgrown. The buildings are aligned with the city's urban plan, which was probably set down around the middle of the first century. Outside the complex, on the north-west slope, there are some outbuildings. Their function and meaning are not yet clear. Furthermore, a series of deep, square waste pits - perhaps pit pits - were found along the east edge of the porticus.

The temple in Tongeren can be arranged in the series of large temples. However, the fact that the cella in Tongeren is not exactly square but rectangular and that the handling along the front is broader and therefore clearly emphasized, is a characteristic of romanisation. During an enlargement of the temple even more emphasis would have been placed on the façade by the construction of a real column pronaos, this time with the same width as the dealings. The latter this time completely covered the elongated cella pronaos, resulting in a noteworthy synthesis of the roman-italic peripterostempel and the indigenous sanctuary with a lower level. The corner masses arranged at both ends of the façade, between which the stair was laid, indicate that the façade now consisted of a colonnade, to which the wide staircase provided access.

The temple was built on an elevation or podium, a normal phenomenon in Italian-Roman architecture. During the excavations, two column fragments were found, unfortunately outside each context; they are carved in a white, very grainy jurassic stone; the first fragment shows hemispheres extracted from the hemisphere. The second fragment has convex flutes that are underlined by grooves.

In the rubble around the temple many fragments of marble cladding were found, as well as fresco pieces with black paint. These elements probably indicate the decoration of the cella.

Before the temple stretched a square, paved with large slabs of stone. An important finding is that the entire complex of the temple complex and also the few buildings located outside it are older than the first stone fence in the city. Due to the construction of the latter, the outbuildings were cut to the north of the temple and covered by additional layers; the material found in it goes into the middle of the second century. The temple complex is therefore older.

In summary, it can be concluded that the complex in Tongeren, with its terraces, colonnade and podium temple, best fits the architecture of the end of the first and the beginning of the second century. The renovation could then have happened in the course of the second half of the second century, perhaps in connection with the construction of the new, large urban fence.

It is otherwise logical to assume an older cult place here, if not difficult to understand why such extensive terrassing works were carried out; this can only have happened because one tried to keep the temple itself in its traditional place.

And with this we have touched the delicate problem of the significance of this temple: that he has something to do with sources is virtually fixed and explained by the ground on the ground. The location on the outskirts of the city excludes that this would be a forum temple or Capitol. The porticus around the temple and the numerous rooms in it, indicate as a thermal institution, a "Kurort", where healing is requested.

The temple probably continued to exist until the end of Roman Tongeren; he was enclosed within the fence that was founded in the fourth century. It is not excluded that the disappearance of the temple must be linked to the activity of Bishop Servatius in Tongeren around the middle of the fourth century.

Adresse/Adres/Adresses/Address: Ceasarlaan Tongeren, Limburg Belgium 3700 Année de construction/Bouwjaar/Baujahr/Year of construction: Between 69 and 284 Date d'arrêté/ Datum van het Besluit/ Datum der Unterschutzstellung/ Date of protection: 13/10/1997 Numéro de dossier/Dossiernummer/Dateinummer/File number: ID200289 URL: [Web Link]

Visit Instructions:

 

Recent Visits/Logs:

Date Logged Log   01/13/2019 franketmuriel visited it 08/23/2018 reyger visited it 08/23/2018 Michaelfiles visited it

View all visits/logs